durum

See also: dürüm

English

Durum wheat

Etymology

Latin dūrum, nominative neuter singular of dūrus (“hard”). Doublet of dour and dure.

Pronunciation

• (UK) IPA^(key): /ˈdjuːɹəm/, /ˈdʌ.ɹəm/
• Homophone: Durham

Noun

durum (usually uncountable, plural durums)

1. (often used attributively) Ellipsis of durum wheat

   durum pasta

   durum bread

Translations

durum wheat — see durum wheat

---

Azerbaijani

Etymology

From dur (“to stand”) +‎ -um. The sense 'situation' may be a semantic borrowing from Turkish durum.

Noun

durum (definite accusative durumu, plural)

1. firmness, steadfastness

   Synonyms: davam, dözüm, tab, səbat

2. tenacity, endurance

   Synonyms: davamlılıq, möhkəmlik

3. nutritional value

   Synonyms: doyumluluq, qidalılıq

4. abutment, pier
5. standing

   Synonym: dayanacaq

6. hard and fine sand or soil
7. situation

   Synonym: vəziyyət

8. condition

   Synonym: hal

Declension

Declension of durum

	singular	plural
nominative	durum	durumlar
definite accusative	durumu	durumları
dative	duruma	durumlara
locative	durumda	durumlarda
ablative	durumdan	durumlardan
definite genitive	durumun	durumların

Possessive forms of durum

	nominative
	singular	plural
mənim (“my”)	durumum	durumlarım
sənin (“your”)	durumun	durumların
onun (“his/her/its”)	durumu	durumları
bizim (“our”)	durumumuz	durumlarımız
sizin (“your”)	durumunuz	durumlarınız
onların (“their”)	durumu or durumları	durumları
	accusative
	singular	plural
mənim (“my”)	durumumu	durumlarımı
sənin (“your”)	durumunu	durumlarını
onun (“his/her/its”)	durumunu	durumlarını
bizim (“our”)	durumumuzu	durumlarımızı
sizin (“your”)	durumunuzu	durumlarınızı
onların (“their”)	durumunu or durumlarını	durumlarını
	dative
	singular	plural
mənim (“my”)	durumuma	durumlarıma
sənin (“your”)	durumuna	durumlarına
onun (“his/her/its”)	durumuna	durumlarına
bizim (“our”)	durumumuza	durumlarımıza
sizin (“your”)	durumunuza	durumlarınıza
onların (“their”)	durumuna or durumlarına	durumlarına
	locative
	singular	plural
mənim (“my”)	durumumda	durumlarımda
sənin (“your”)	durumunda	durumlarında
onun (“his/her/its”)	durumunda	durumlarında
bizim (“our”)	durumumuzda	durumlarımızda
sizin (“your”)	durumunuzda	durumlarınızda
onların (“their”)	durumunda or durumlarında	durumlarında
	ablative
	singular	plural
mənim (“my”)	durumumdan	durumlarımdan
sənin (“your”)	durumundan	durumlarından
onun (“his/her/its”)	durumundan	durumlarından
bizim (“our”)	durumumuzdan	durumlarımızdan
sizin (“your”)	durumunuzdan	durumlarınızdan
onların (“their”)	durumundan or durumlarından	durumlarından
	genitive
	singular	plural
mənim (“my”)	durumumun	durumlarımın
sənin (“your”)	durumunun	durumlarının
onun (“his/her/its”)	durumunun	durumlarının
bizim (“our”)	durumumuzun	durumlarımızın
sizin (“your”)	durumunuzun	durumlarınızın
onların (“their”)	durumunun or durumlarının	durumlarının

References

---

Latin

Adjective

dūrum

1. nominative neuter singular of dūrus

---

Turkish

Etymology

(This etymology is missing. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

Noun

durum (definite accusative durumu, plural durumlar)

1. situation; status, condition

Declension

Inflection
Nominative	durum
Definite accusative	durumu
	Singular	Plural
Nominative	durum	durumlar
Definite accusative	durumu	durumları
Dative	duruma	durumlara
Locative	durumda	durumlarda
Ablative	durumdan	durumlardan
Genitive	durumun	durumların
Possessive forms Singular Plural 1st singular durumum durumlarım 2nd singular durumun durumların 3rd singular durumu durumları 1st plural durumumuz durumlarımız 2nd plural durumunuz durumlarınız 3rd plural durumları durumları

Synonyms

• (situation): hâl, konum, vaziyet

Derived terms

• araç durumu
• ayrılma durumu
• belirtme durumu
• bulunma durumu
• tamlayan durumu
• yönelme durumu
• çıkma durumu