See also: Hal, HAL, hâl, hál, hàl, häl, hål, hæl, ħal, Ħal, and -hal

AzerbaijaniEdit

Other scripts
Cyrillic һал
Perso-Arabic حال

EtymologyEdit

Borrowed from Arabic حَال(ḥāl).

PronunciationEdit

  • (file)

NounEdit

hal (definite accusative halı, sound plural hallar, broken plural əhval)

  1. condition, state
    Synonyms: vəziyyət, durum
  2. state of mind, mood
    Synonym: əhval-ruhiyyə
  3. the physical or mental strength to do something
    Synonyms: güc, qüvvət, taqət
  4. (grammar) case
    Azərbaycan dilində ismin 6 halı var.Nouns have 6 [grammatical] cases in Azerbaijani.

DeclensionEdit

    Declension of hal
singular plural
sound broken
nominative hal
hallar
əhval
definite accusative halı
halları
əhvalı
dative hala
hallara
əhvala
locative halda
hallarda
əhvalda
ablative haldan
hallardan
əhvaldan
definite genitive halın
halların
əhvalın
    Possessive forms of hal
nominative
singular plural
sound broken
mənim (my) halım hallarım əhvalım
sənin (your) halın halların əhvalın
onun (his/her/its) halı halları əhvalı
bizim (our) halımız hallarımız əhvalımız
sizin (your) halınız hallarınız əhvalınız
onların (their) halı or halları halları əhvalı
accusative
singular plural
sound broken
mənim (my) halımı hallarımı əhvalımı
sənin (your) halını hallarını əhvalını
onun (his/her/its) halını hallarını əhvalını
bizim (our) halımızı hallarımızı əhvalımızı
sizin (your) halınızı hallarınızı əhvalınızı
onların (their) halını or hallarını hallarını əhvalını
dative
singular plural
sound broken
mənim (my) halıma hallarıma əhvalıma
sənin (your) halına hallarına əhvalına
onun (his/her/its) halına hallarına əhvalına
bizim (our) halımıza hallarımıza əhvalımıza
sizin (your) halınıza hallarınıza əhvalınıza
onların (their) halına or hallarına hallarına əhvalına
locative
singular plural
sound broken
mənim (my) halımda hallarımda əhvalımda
sənin (your) halında hallarında əhvalında
onun (his/her/its) halında hallarında əhvalında
bizim (our) halımızda hallarımızda əhvalımızda
sizin (your) halınızda hallarınızda əhvalınızda
onların (their) halında or hallarında hallarında əhvalında
ablative
singular plural
sound broken
mənim (my) halımdan hallarımdan əhvalımdan
sənin (your) halından hallarından əhvalından
onun (his/her/its) halından hallarından əhvalından
bizim (our) halımızdan hallarımızdan əhvalımızdan
sizin (your) halınızdan hallarınızdan əhvalınızdan
onların (their) halından or hallarından hallarından əhvalından
genitive
singular plural
sound broken
mənim (my) halımın hallarımın əhvalımın
sənin (your) halının hallarının əhvalının
onun (his/her/its) halının hallarının əhvalının
bizim (our) halımızın hallarımızın əhvalımızın
sizin (your) halınızın hallarınızın əhvalınızın
onların (their) halının or hallarının hallarının əhvalının

Derived termsEdit

Related termsEdit

Further readingEdit

  • hal” in Obastan.com.

BurushaskiEdit

PronunciationEdit

NounEdit

hal (plural haljo)

  1. fox

ReferencesEdit

Sadaf Munshi (2015), “Word Lists”, in Burushaski Language Documentation Project[2].

ChutEdit

EtymologyEdit

From Proto-Vietic *haːr; cognate with Vietnamese hai, Muong hal.

PronunciationEdit

NumeralEdit

hal

  1. two

CzechEdit

PronunciationEdit

VerbEdit

hal

  1. second-person singular imperative of halit

DanishEdit

Etymology 1Edit

Old Norse hǫll (large living room)

PronunciationEdit

NounEdit

hal c (singular definite hallen, plural indefinite haller)

  1. hall
  2. sports centre
InflectionEdit
Derived termsEdit

Etymology 2Edit

See hale.

PronunciationEdit

VerbEdit

hal

  1. imperative of hale

DutchEdit

PronunciationEdit

Etymology 1Edit

From Middle Dutch halle, from Old Dutch *halla, from Proto-West Germanic *hallu, from Proto-Germanic *hallō, ultimately from Proto-Indo-European *ḱel- (to hide, cover, conceal).

Cognate with Low German Hall, German Halle, English hall, Danish hall.

NounEdit

hal f (plural hallen, diminutive halletje n)

  1. hall, hallway
Derived termsEdit
DescendantsEdit
  • Negerhollands: hal
  • Papiamentu: hal (dated)

Etymology 2Edit

NounEdit

hal n (plural hallen, diminutive halletje n)

  1. frozen ground

HaidaEdit

PronounEdit

hal

  1. he, she, it (3rd person singular personal pronoun, weak-A or weak-B)
  2. his, her, its, their (3rd person possessive pronoun, weak-B)

Usage notesEdit

  • Weak pronouns are placed right before the verb; strong pronouns are placed at the start of the sentence (focus position) and are followed by the focus marker uu.
  • Some Haida verbs use pronouns from set A, while other verbs need pronouns from set B.

See alsoEdit

HungarianEdit

PronunciationEdit

Etymology 1Edit

From Proto-Uralic *kala. Cognates include Khanty and Mansi хул (hul), Finnish and Estonian kala.[1][2]

NounEdit

hal (plural halak)

  1. fish
DeclensionEdit
Inflection (stem in -a-, back harmony)
singular plural
nominative hal halak
accusative halat halakat
dative halnak halaknak
instrumental hallal halakkal
causal-final halért halakért
translative hallá halakká
terminative halig halakig
essive-formal halként halakként
essive-modal
inessive halban halakban
superessive halon halakon
adessive halnál halaknál
illative halba halakba
sublative halra halakra
allative halhoz halakhoz
elative halból halakból
delative halról halakról
ablative haltól halaktól
non-attributive
possessive - singular
halé halaké
non-attributive
possessive - plural
haléi halakéi
Possessive forms of hal
possessor single possession multiple possessions
1st person sing. halam halaim
2nd person sing. halad halaid
3rd person sing. hala halai
1st person plural halunk halaink
2nd person plural halatok halaitok
3rd person plural haluk halaik
Derived termsEdit
Compound words with this term at the beginning
Compound words with this term at the end
Expressions

Etymology 2Edit

From Proto-Uralic *kale-. Cognates include Mansi хо̄луӈкве (hōluňkve) and Finnish kuolla.

VerbEdit

hal

  1. (intransitive) to die (to stop living; to become dead)
    Perfective: meghal
ConjugationEdit
Derived termsEdit

(With verbal prefixes):

Compound words
Expressions
Related termsEdit

ReferencesEdit

  1. ^ Entry #228 in Uralonet, online Uralic etymological database of the Research Institute for Linguistics, Hungary.
  2. ^ hal in Zaicz, Gábor (ed.). Etimológiai szótár: Magyar szavak és toldalékok eredete (‘Dictionary of Etymology: The origin of Hungarian words and affixes’). Budapest: Tinta Könyvkiadó, 2006, →ISBN.  (See also its 2nd edition.)

Further readingEdit

  • (fish): hal in Bárczi, Géza and László Országh. A magyar nyelv értelmező szótára (‘The Explanatory Dictionary of the Hungarian Language’, abbr.: ÉrtSz.). Budapest: Akadémiai Kiadó, 1959–1962. Fifth ed., 1992: →ISBN
  • (to die): hal in Bárczi, Géza and László Országh. A magyar nyelv értelmező szótára (‘The Explanatory Dictionary of the Hungarian Language’, abbr.: ÉrtSz.). Budapest: Akadémiai Kiadó, 1959–1962. Fifth ed., 1992: →ISBN

IcelandicEdit

NounEdit

hal

  1. indefinite accusative singular of halur
  2. indefinite dative singular of halur

IndonesianEdit

PronunciationEdit

Etymology 1Edit

From Malay hal, from Arabic حَال(ḥāl).[1]

NounEdit

hal (plural hal-hal, first-person possessive halku, second-person possessive halmu, third-person possessive halnya)

  1. circumstance, state, condition
  2. affair, case, problem, thing
  3. cause
SynonymsEdit
Derived termsEdit

Etymology 2Edit

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

NounEdit

hal (plural hal-hal, first-person possessive halku, second-person possessive halmu, third-person possessive halnya)

  1. (colloquial) galvanized sheet iron

ReferencesEdit

  1. ^ Erwina Burhanuddin; Abdul Gaffar Ruskhan; R.B. Chrismanto (1993) Penelitian kosakata bahasa Arab dalam bahasa Indonesia [Research on Arabic vocabulary in Indonesian]‎[1], Jakarta: Pusat Pembinaan dan Pengembangan Bahasa, Departemen Pendidikan dan Kebudayaan, →ISBN, →OCLC

Further readingEdit

LuxembourgishEdit

PronunciationEdit

VerbEdit

hal

  1. second-person singular imperative of halen

MalengEdit

EtymologyEdit

From Proto-Vietic *haːr, from Proto-Mon-Khmer *ɓaar; cognate with Vietnamese hai.

PronunciationEdit

NumeralEdit

hal

  1. two

Middle EnglishEdit

Etymology 1Edit

NounEdit

hal (plural hales)

  1. Alternative form of halle (hall)

Etymology 2Edit

NounEdit

hal (plural halles)

  1. Alternative form of al (awl)

Etymology 3Edit

NounEdit

hal (plural hales)

  1. Alternative form of hale (nook, cranny)

Etymology 4Edit

AdjectiveEdit

hal

  1. (Northern) Alternative form of hole (healthy, whole)
DescendantsEdit

Etymology 5Edit

VerbEdit

hal

  1. simple past of helen (to cover)
    Synonym: heled

MuongEdit

Muong cardinal numbers
 <  1 2 3  > 
    Cardinal : hal

Alternative formsEdit

EtymologyEdit

From Proto-Vietic *haːr, from Proto-Mon-Khmer *ɓaar; cognate with Vietnamese hai.

PronunciationEdit

NumeralEdit

hal

  1. (Mường Bi, cardinal numbers) two

Old EnglishEdit

EtymologyEdit

From Proto-West Germanic *hail, from Proto-Germanic *hailaz, from Proto-Indo-European *kóh₂ilus (healthy, whole, intact, well-omened).

Cognate with Old Frisian hēl (West Frisian hiel), Old Saxon hēl (Low German hel, heel, heil) Dutch heel, geheel (healthy), Old High German heil (German heil (healthy)), Old Norse heill (Danish and Swedish hel (whole)), Gothic 𐌷𐌰𐌹𐌻𐍃 (hails), Vandalic eils. The Proto-Indo-European root is also the source of Old Church Slavonic целъ (celŭ) (Russian це́лый (célyj, whole, healthy)), Ancient Greek κοῖλυ (koîlu, goodness, beauty), Welsh coel (sign).

PronunciationEdit

AdjectiveEdit

hāl

  1. sound, healthy, intact
    Iosep axode hwæðer hira fæder wære hal.
    Joseph asked whether their father was well.
    (Genesis)
  2. whole, undivided

DeclensionEdit

Derived termsEdit

DescendantsEdit

PolishEdit

PronunciationEdit

  • IPA(key): /xal/
  • Rhymes: -al
  • Syllabification: hal

NounEdit

hal f

  1. genitive plural of hala

RomanianEdit

EtymologyEdit

Borrowed from Ottoman Turkish حال(hal), from Arabic حَال(ḥāl).

NounEdit

hal n (uncountable)

  1. situation or condition, most often a bad one
    El a ajuns într-un asemenea hal încât e nevoit să își vândă hainele.
    He's got into such a situation that he needs to sell his clothes.
  2. way (with a negative connotation)
    Doar uitați-vă în ce hal se îmbracă!
    Just look at the way she dresses!

DeclensionEdit

Derived termsEdit

SumerianEdit

RomanizationEdit

hal

  1. Romanization of 𒄬 (ḫal)

SwedishEdit

EtymologyEdit

From Old Norse háll.

PronunciationEdit

  This entry needs pronunciation information. If you are familiar with the IPA then please add some!

AdjectiveEdit

hal (comparative halare, superlative halast)

  1. slippery

DeclensionEdit

Inflection of hal
Indefinite Positive Comparative Superlative2
Common singular hal halare halast
Neuter singular halt halare halast
Plural hala halare halast
Masculine plural3 hale halare halast
Definite Positive Comparative Superlative
Masculine singular1 hale halare halaste
All hala halare halaste
1) Only used, optionally, to refer to things whose natural gender is masculine.
2) The indefinite superlative forms are only used in the predicative.
3) Dated or archaic

Related termsEdit

TagalogEdit

AdverbEdit

hal

  1. Abbreviation of halimbawa: e.g.; for example

ThoEdit

Tho cardinal numbers
 <  1 2 3  > 
    Cardinal : hal

EtymologyEdit

From Proto-Vietic *haːr; cognate with Vietnamese hai, Muong hal.

PronunciationEdit

NumeralEdit

hal

  1. two

TurkishEdit

PronunciationEdit

Etymology 1Edit

Borrowed from French halle.

NounEdit

hal

  1. covered market
    Can halden 3 kilo elma aldı.
    Can bought 3 kilos of apple from the covered market
DeclensionEdit
Inflection
Nominative hal
Definite accusative hali
Singular Plural
Nominative hal haller
Definite accusative hali halleri
Dative hale hallere
Locative halde hallerde
Ablative halden hallerden
Genitive halin hallerin
Possessive forms
Nominative
Singular Plural
1st singular halim hallerim
2nd singular halin hallerin
3rd singular hali halleri
1st plural halimiz hallerimiz
2nd plural haliniz halleriniz
3rd plural halleri halleri
Definite accusative
Singular Plural
1st singular halimi hallerimi
2nd singular halini hallerini
3rd singular halini hallerini
1st plural halimizi hallerimizi
2nd plural halinizi hallerinizi
3rd plural hallerini hallerini
Dative
Singular Plural
1st singular halime hallerime
2nd singular haline hallerine
3rd singular haline hallerine
1st plural halimize hallerimize
2nd plural halinize hallerinize
3rd plural hallerine hallerine
Locative
Singular Plural
1st singular halimde hallerimde
2nd singular halinde hallerinde
3rd singular halinde hallerinde
1st plural halimizde hallerimizde
2nd plural halinizde hallerinizde
3rd plural hallerinde hallerinde
Ablative
Singular Plural
1st singular halimden hallerimden
2nd singular halinden hallerinden
3rd singular halinden hallerinden
1st plural halimizden hallerimizden
2nd plural halinizden hallerinizden
3rd plural hallerinden hallerinden
Genitive
Singular Plural
1st singular halimin hallerimin
2nd singular halinin hallerinin
3rd singular halinin hallerinin
1st plural halimizin hallerimizin
2nd plural halinizin hallerinizin
3rd plural hallerinin hallerinin

Etymology 2Edit

From Ottoman Turkish حل‎, from Arabic حَلّ(ḥall).

NounEdit

hal (definite accusative halli, plural haller)

  1. solution
    Meselenin hallini üzerine aldı.
    [He/She/It] took the solution of the issue on [him/her/it]self.
    Synonym: çözüm
Usage notesEdit
  • Not to be confused with hâl (situation or grammar case)
DeclensionEdit
Inflection
Nominative hal
Definite accusative halli
Singular Plural
Nominative hal haller
Definite accusative halli halleri
Dative halle hallere
Locative halde hallerde
Ablative halden hallerden
Genitive hallin hallerin
Possessive forms
Nominative
Singular Plural
1st singular hallim hallerim
2nd singular hallin hallerin
3rd singular halli halleri
1st plural hallimiz hallerimiz
2nd plural halliniz halleriniz
3rd plural halleri halleri
Definite accusative
Singular Plural
1st singular hallimi hallerimi
2nd singular hallini hallerini
3rd singular hallini hallerini
1st plural hallimizi hallerimizi
2nd plural hallinizi hallerinizi
3rd plural hallerini hallerini
Dative
Singular Plural
1st singular hallime hallerime
2nd singular halline hallerine
3rd singular halline hallerine
1st plural hallimize hallerimize
2nd plural hallinize hallerinize
3rd plural hallerine hallerine
Locative
Singular Plural
1st singular hallimde hallerimde
2nd singular hallinde hallerinde
3rd singular hallinde hallerinde
1st plural hallimizde hallerimizde
2nd plural hallinizde hallerinizde
3rd plural hallerinde hallerinde
Ablative
Singular Plural
1st singular hallimden hallerimden
2nd singular hallinden hallerinden
3rd singular hallinden hallerinden
1st plural hallimizden hallerimizden
2nd plural hallinizden hallerinizden
3rd plural hallerinden hallerinden
Genitive
Singular Plural
1st singular hallimin hallerimin
2nd singular hallinin hallerinin
3rd singular hallinin hallerinin
1st plural hallimizin hallerimizin
2nd plural hallinizin hallerinizin
3rd plural hallerinin hallerinin
Related termsEdit

ReferencesEdit

WestrobothnianEdit

AdjectiveEdit

hal

  1. Alternative form of hahl

VerbEdit

hal

  1. To pull firmly.

Alternative formsEdit

ZazakiEdit

EtymologyEdit

From Arabic حَال(ḥāl).

NounEdit

hal

  1. state, condition
  2. (grammar) case