fietsen

Dutch

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈfitsə(n)/

• Audio:

  (file)

Etymology 1

From fiets +‎ -en.

Verb

fietsen

1. (intransitive) to ride or cycle a bicycle, to bike

Inflection

Conjugation of fietsen (weak)
infinitive	fietsen
past singular	fietste
past participle	gefietst
infinitive	fietsen
gerund	fietsen n
	present tense	past tense
1st person singular	fiets	fietste
2nd person sing. (jij)	fietst, fiets2	fietste
2nd person sing. (u)	fietst	fietste
2nd person sing. (gij)	fietst	fietste
3rd person singular	fietst	fietste
plural	fietsen	fietsten
subjunctive sing.1	fietse	fietste
subjunctive plur.1	fietsen	fietsten
imperative sing.	fiets
imperative plur.1	fietst
participles	fietsend	gefietst
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• doorfietsen
• fietser
• infietsen
• meefietsen
• omfietsen
• terugfietsen

 

Descendants

• Afrikaans: fiets

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

fietsen

1. plural of fiets