gelijken

Dutch

Etymology

From Middle Dutch geliken, from Old Dutch gilīkon, from Proto-Germanic *galīkōną. Equivalent to ge- +‎ lijken.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɣəˈlɛi̯kə(n)/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛi̯kən

Verb

gelijken

1. (intransitive) to resemble [+ op (object)]

Inflection

Conjugation of gelijken (strong class 1, prefixed)
infinitive	gelijken
past singular	geleek
past participle	geleken
infinitive	gelijken
gerund	gelijken n
	present tense	past tense
1st person singular	gelijk	geleek
2nd person sing. (jij)	gelijkt	geleek
2nd person sing. (u)	gelijkt	geleek
2nd person sing. (gij)	gelijkt	geleekt
3rd person singular	gelijkt	geleek
plural	gelijken	geleken
subjunctive sing.1	gelijke	geleke
subjunctive plur.1	gelijken	geleken
imperative sing.	gelijk
imperative plur.1	gelijkt
participles	gelijkend	geleken
1) Archaic.

Derived terms

• vergelijken

Descendants

• Negerhollands: gliek, liek, glik