grabbeln
German edit
Etymology edit
From German Low German grabbelen, an expanded form of Middle Low German grabben. Related to Dutch grabbelen, English grab.
Pronunciation edit
Verb edit
grabbeln (weak, third-person singular present grabbelt, past tense grabbelte, past participle gegrabbelt, auxiliary haben)
Conjugation edit
infinitive | grabbeln | ||||
---|---|---|---|---|---|
present participle | grabbelnd | ||||
past participle | gegrabbelt | ||||
auxiliary | haben | ||||
indicative | subjunctive | ||||
singular | plural | singular | plural | ||
present | ich grabble ich grabbele ich grabbel |
wir grabbeln | i | ich grabbele ich grabble |
wir grabbeln |
du grabbelst | ihr grabbelt | du grabbelest du grabblest |
ihr grabbelet ihr grabblet | ||
er grabbelt | sie grabbeln | er grabbele er grabble |
sie grabbeln | ||
preterite | ich grabbelte | wir grabbelten | ii | ich grabbelte1 | wir grabbelten1 |
du grabbeltest | ihr grabbeltet | du grabbeltest1 | ihr grabbeltet1 | ||
er grabbelte | sie grabbelten | er grabbelte1 | sie grabbelten1 | ||
imperative | grabble (du) grabbel (du) grabbele (du) |
grabbelt (ihr) |
1Rare except in very formal contexts; alternative in würde normally preferred.