Latin edit

Etymology edit

Either from iactō, reflecting a general /ja-/ > /je-/ tendency (cf. ienuārius), or back-formed from a compound such as eiectō. Attested in Virgilius Grammaticus,[1] the Leges Alamannorum, and Merovingian formulas.[2]

Verb edit

iectō (present infinitive iectāre, perfect active iectāvī, supine iectātum); first conjugation (Early Medieval Latin)

  1. throw

Conjugation edit

   Conjugation of iectō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present iectō iectās iectat iectāmus iectātis iectant
imperfect iectābam iectābās iectābat iectābāmus iectābātis iectābant
future iectābō iectābis iectābit iectābimus iectābitis iectābunt
perfect iectāvī iectāvistī iectāvit iectāvimus iectāvistis iectāvērunt,
iectāvēre
pluperfect iectāveram iectāverās iectāverat iectāverāmus iectāverātis iectāverant
future perfect iectāverō iectāveris iectāverit iectāverimus iectāveritis iectāverint
passive present iector iectāris,
iectāre
iectātur iectāmur iectāminī iectantur
imperfect iectābar iectābāris,
iectābāre
iectābātur iectābāmur iectābāminī iectābantur
future iectābor iectāberis,
iectābere
iectābitur iectābimur iectābiminī iectābuntur
perfect iectātus + present active indicative of sum
pluperfect iectātus + imperfect active indicative of sum
future perfect iectātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present iectem iectēs iectet iectēmus iectētis iectent
imperfect iectārem iectārēs iectāret iectārēmus iectārētis iectārent
perfect iectāverim iectāverīs iectāverit iectāverīmus iectāverītis iectāverint
pluperfect iectāvissem iectāvissēs iectāvisset iectāvissēmus iectāvissētis iectāvissent
passive present iecter iectēris,
iectēre
iectētur iectēmur iectēminī iectentur
imperfect iectārer iectārēris,
iectārēre
iectārētur iectārēmur iectārēminī iectārentur
perfect iectātus + present active subjunctive of sum
pluperfect iectātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present iectā iectāte
future iectātō iectātō iectātōte iectantō
passive present iectāre iectāminī
future iectātor iectātor iectantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives iectāre iectāvisse iectātūrum esse iectārī iectātum esse iectātum īrī
participles iectāns iectātūrus iectātus iectandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
iectandī iectandō iectandum iectandō iectātum iectātū

Descendants edit

References edit

  1. ^ Löfstedt, Bengt. 2003. Virgilius Maro Grammaticus: Opera Omnia. Munich: KG Saur. Page 129.
  2. ^ Walther von Wartburg (1928–2002) “jăctare”, in Französisches Etymologisches Wörterbuch (in German), volume 5: J L, page 22
  3. ^ iepta in DEX online—Dicționare ale limbii române (Dictionaries of the Romanian language)