insurreccionar
Catalan edit
Etymology edit
From insurrecció + -ar.
Pronunciation edit
- IPA(key): (Central) [in.su.rək.si.uˈna]
- IPA(key): (Balearic) [in.su.rək.si.oˈna]
- IPA(key): (Valencian) [in.su.rek.si.oˈnaɾ]
- Homophone: insurreccionà
- Rhymes: -a(ɾ)
Verb edit
insurreccionar (first-person singular present insurrecciono, first-person singular preterite insurreccioní, past participle insurreccionat); root stress: (Central, Valencian, Balearic) /o/
- (transitive) to cause to rise up
Conjugation edit
Conjugation of insurreccionar (first conjugation)
Further reading edit
- “insurreccionar” in Diccionari de la llengua catalana, segona edició, Institut d’Estudis Catalans.
- “insurreccionar”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2024
- “insurreccionar” in Diccionari normatiu valencià, Acadèmia Valenciana de la Llengua.
- “insurreccionar” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.
Spanish edit
Etymology edit
From insurrección + -ar.
Pronunciation edit
- IPA(key): (Spain) /insureɡθjoˈnaɾ/ [ĩn.su.reɣ̞.θjoˈnaɾ]
- IPA(key): (Latin America) /insureɡsjoˈnaɾ/ [ĩn.su.reɣ̞.sjoˈnaɾ]
- Rhymes: -aɾ
- Syllabification: in‧su‧rrec‧cio‧nar
Verb edit
insurreccionar (first-person singular present insurrecciono, first-person singular preterite insurreccioné, past participle insurreccionado)
- (transitive) to incite or cause to rebel
Conjugation edit
Conjugation of insurreccionar (See Appendix:Spanish verbs)
Selected combined forms of insurreccionar
These forms are generated automatically and may not actually be used. Pronoun usage varies by region.
Further reading edit
- “insurreccionar”, in Diccionario de la lengua española, Vigésima tercera edición, Real Academia Española, 2014