klauwen

Dutch

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈklɑu̯ə(n)/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɑu̯ən

Etymology 1

From Middle Dutch clouwen, from Old Dutch *clouen, from Proto-Germanic *klawjaną; a doublet of klooien and equivalent to klauw +‎ -en.

Verb

klauwen

1. to claw

Inflection

Conjugation of klauwen (weak)
infinitive	klauwen
past singular	klauwde
past participle	geklauwd
infinitive	klauwen
gerund	klauwen n
	present tense	past tense
1st person singular	klauw	klauwde
2nd person sing. (jij)	klauwt	klauwde
2nd person sing. (u)	klauwt	klauwde
2nd person sing. (gij)	klauwt	klauwde
3rd person singular	klauwt	klauwde
plural	klauwen	klauwden
subjunctive sing.1	klauwe	klauwde
subjunctive plur.1	klauwen	klauwden
imperative sing.	klauw
imperative plur.1	klauwt
participles	klauwend	geklauwd
1) Archaic.

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

klauwen

1. plural of klauw