See also: legitimó and legítimo

Catalan edit

Verb edit

legitimo

  1. first-person singular present indicative of legitimar

Latin edit

Etymology 1 edit

From lēgitimus (legitimate) +‎ (deadjectival verb suffix).

Verb edit

lēgitimō (present infinitive lēgitimāre, perfect active lēgitimāvī, supine lēgitimātum); first conjugation (Medieval Latin)

  1. to confirm by law
  2. to legitimize (a bastard)
  3. to endow (a church) with land
Conjugation edit
   Conjugation of lēgitimō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present lēgitimō lēgitimās lēgitimat lēgitimāmus lēgitimātis lēgitimant
imperfect lēgitimābam lēgitimābās lēgitimābat lēgitimābāmus lēgitimābātis lēgitimābant
future lēgitimābō lēgitimābis lēgitimābit lēgitimābimus lēgitimābitis lēgitimābunt
perfect lēgitimāvī lēgitimāvistī lēgitimāvit lēgitimāvimus lēgitimāvistis lēgitimāvērunt,
lēgitimāvēre
pluperfect lēgitimāveram lēgitimāverās lēgitimāverat lēgitimāverāmus lēgitimāverātis lēgitimāverant
future perfect lēgitimāverō lēgitimāveris lēgitimāverit lēgitimāverimus lēgitimāveritis lēgitimāverint
passive present lēgitimor lēgitimāris,
lēgitimāre
lēgitimātur lēgitimāmur lēgitimāminī lēgitimantur
imperfect lēgitimābar lēgitimābāris,
lēgitimābāre
lēgitimābātur lēgitimābāmur lēgitimābāminī lēgitimābantur
future lēgitimābor lēgitimāberis,
lēgitimābere
lēgitimābitur lēgitimābimur lēgitimābiminī lēgitimābuntur
perfect lēgitimātus + present active indicative of sum
pluperfect lēgitimātus + imperfect active indicative of sum
future perfect lēgitimātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present lēgitimem lēgitimēs lēgitimet lēgitimēmus lēgitimētis lēgitiment
imperfect lēgitimārem lēgitimārēs lēgitimāret lēgitimārēmus lēgitimārētis lēgitimārent
perfect lēgitimāverim lēgitimāverīs lēgitimāverit lēgitimāverīmus lēgitimāverītis lēgitimāverint
pluperfect lēgitimāvissem lēgitimāvissēs lēgitimāvisset lēgitimāvissēmus lēgitimāvissētis lēgitimāvissent
passive present lēgitimer lēgitimēris,
lēgitimēre
lēgitimētur lēgitimēmur lēgitimēminī lēgitimentur
imperfect lēgitimārer lēgitimārēris,
lēgitimārēre
lēgitimārētur lēgitimārēmur lēgitimārēminī lēgitimārentur
perfect lēgitimātus + present active subjunctive of sum
pluperfect lēgitimātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present lēgitimā lēgitimāte
future lēgitimātō lēgitimātō lēgitimātōte lēgitimantō
passive present lēgitimāre lēgitimāminī
future lēgitimātor lēgitimātor lēgitimantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives lēgitimāre lēgitimāvisse lēgitimātūrum esse lēgitimārī lēgitimātum esse lēgitimātum īrī
participles lēgitimāns lēgitimātūrus lēgitimātus lēgitimandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
lēgitimandī lēgitimandō lēgitimandum lēgitimandō lēgitimātum lēgitimātū

Etymology 2 edit

Adjective edit

lēgitimō

  1. dative/ablative masculine/neuter singular of lēgitimus

References edit

Portuguese edit

Verb edit

legitimo

  1. first-person singular present indicative of legitimar

Spanish edit

Pronunciation edit

  • IPA(key): /lexiˈtimo/ [le.xiˈt̪i.mo]
  • Rhymes: -imo
  • Syllabification: le‧gi‧ti‧mo

Verb edit

legitimo

  1. first-person singular present indicative of legitimar