liefhebben

Dutch

Etymology

From Middle Dutch liefhebben, equivalent to lief +‎ hebben. Cognate with Low German leefhebben, German liebhaben.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈlifˌɦɛbə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: lief‧heb‧ben

Verb

liefhebben

1. to love (to have a strong affection for)

   Synonym: houden van

   • a. 1525, anonymous author, “Lied van de twee koningskinderen”, in Haerlems Oudt Liedt-boeck, 27th edition, published 1716:

     Het waren twee koninghs kindren,
     Sy hadden malkander soo lief;

     There were two royal children
     Who loved each other so dearly

Conjugation

Conjugation of liefhebben (weak, irregular, separable)
infinitive	liefhebben
past singular	had lief
past participle	liefgehad
infinitive	liefhebben
gerund	liefhebben n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	heb lief	had lief	liefheb	liefhad
2nd person sing. (jij)	hebt lief, heb lief2	had lief	liefhebt	liefhad
2nd person sing. (u)	hebt lief, heeft lief	had lief	liefhebt, liefheeft	liefhad
2nd person sing. (gij)	hebt lief	hadt lief	liefhebt	liefhadt
3rd person singular	heeft lief	had lief	liefheeft	liefhad
plural	hebben lief	hadden lief	liefhebben	liefhadden
subjunctive sing.1	hebbe lief	hadde lief	liefhebbe	liefhadde
subjunctive plur.1	hebben lief	hadden lief	liefhebben	liefhadden
imperative sing.	heb lief
imperative plur.1	hebt lief
participles	liefhebbend	liefgehad
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• liefhebber

Descendants

• Afrikaans: liefhê
• Negerhollands: hab lief

Anagrams

• hebben lief