mineren
Dutch edit
Etymology edit
From Middle Dutch mineren, from Old French miner.
Pronunciation edit
Verb edit
mineren
- (transitive, intransitive) to sap, to mine (to undermine the enemy with tunnelling and explosives)
- Synonyms: mijnen, ondermijnen
- (transitive, intransitive, entomology) to dig shafts in plant organs (of larvae)
Inflection edit
Inflection of mineren (weak) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | mineren | |||
past singular | mineerde | |||
past participle | gemineerd | |||
infinitive | mineren | |||
gerund | mineren n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | mineer | mineerde | ||
2nd person sing. (jij) | mineert | mineerde | ||
2nd person sing. (u) | mineert | mineerde | ||
2nd person sing. (gij) | mineert | mineerde | ||
3rd person singular | mineert | mineerde | ||
plural | mineren | mineerden | ||
subjunctive sing.1 | minere | mineerde | ||
subjunctive plur.1 | mineren | mineerden | ||
imperative sing. | mineer | |||
imperative plur.1 | mineert | |||
participles | minerend | gemineerd | ||
1) Archaic. |