opkijken

Dutch

Etymology

From op (“up”) +‎ kijken (“to look”).

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

opkijken

(intransitive)

1. (literally) To look (in an) up(ward manner); to lift one's eyes
2. (figuratively) (used with 'naar ...': to ...) To admire, respect, look up to someone in a higher position

Conjugation

Conjugation of opkijken (strong class 1, separable)
infinitive	opkijken
past singular	keek op
past participle	opgekeken
infinitive	opkijken
gerund	opkijken n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	kijk op	keek op	opkijk	opkeek
2nd person sing. (jij)	kijkt op, kijk op2	keek op	opkijkt	opkeek
2nd person sing. (u)	kijkt op	keek op	opkijkt	opkeek
2nd person sing. (gij)	kijkt op	keekt op	opkijkt	opkeekt
3rd person singular	kijkt op	keek op	opkijkt	opkeek
plural	kijken op	keken op	opkijken	opkeken
subjunctive sing.1	kijke op	keke op	opkijke	opkeke
subjunctive plur.1	kijken op	keken op	opkijken	opkeken
imperative sing.	kijk op
imperative plur.1	kijkt op
participles	opkijkend	opgekeken
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Synonyms

• omhoogkijken
• opzien
• bewonderen

Antonyms

• neerkijken

Derived terms

• opkijker m

Related terms

• kijk(je) m
• aankijken
• afkijken
• bekijken
• inkijken
• meekijken
• toekijken
• terugkijken
• (zich) verkijken
• vooruitkijken
• wegkijken

Anagrams

• kijken op