overslapen

Dutch

Etymology

From over- (“over-, excessively”) +‎ slapen (“to sleep”).

Pronunciation

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -aːpən
• IPA^(key): /ˌoː.vərˈslaː.pə(n)/
• Hyphenation: o‧ver‧sla‧pen

Verb

overslapen

1. (reflexive) to oversleep

Inflection

Conjugation of overslapen (strong class 7, prefixed)
infinitive	overslapen
past singular	oversliep
past participle	overslapen
infinitive	overslapen
gerund	overslapen n
	present tense	past tense
1st person singular	overslaap	oversliep
2nd person sing. (jij)	overslaapt	oversliep
2nd person sing. (u)	overslaapt	oversliep
2nd person sing. (gij)	overslaapt	oversliept
3rd person singular	overslaapt	oversliep
plural	overslapen	oversliepen
subjunctive sing.1	overslape	oversliepe
subjunctive plur.1	overslapen	oversliepen
imperative sing.	overslaap
imperative plur.1	overslaapt
participles	overslapend	overslapen
1) Archaic.

Participle

overslapen

1. past participle of overslapen

Inflection

Declension of overslapen
uninflected	overslapen
inflected	overslapen
		positive
predicative/adverbial		overslapen
indefinite	m./f. sing.	overslapen
	n. sing.	overslapen
	plural	overslapen
definite		overslapen
partitive		overslapens