pomówić

Old Polish

Alternative forms

• pomółwić

Etymology

From po- +‎ mówić. First attested in 1391.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /pɔmɔːvit͡ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /pɔmovit͡ɕ/

Verb

pomówić pf (imperfective pomawiać)

1. to talk for a bit, to have a chat
   • 1930 [Fifteenth century], “Tob”, in Ludwik Bernacki, editor, Biblia królowej Zofii (Biblia szaroszpatacka)‎^[1], 7, 9:

     A tu spolu pomowywszi (postquam autem locuti sunt) przikazał Raguel skopu zabycz

     [A tu społu pomowiwszy (postquam autem locuti sunt) przykazał Raguel skopu zabić]

2. to accuse, to allege
   • 1915 [1474], Jan Łoś, editor, Przegląd językowych zabytków staropolskich do r. 1543‎^[2], page 540:

     Jan... pomowil gy bycz slodzegya

     [Jan... pomowił ji być złodzieja]

   1. to make a verbal accusation made in court
      • 1856-1870 [1430], Antoni Zygmunt Helcel, editor, Starodawne Prawa Polskiego Pomniki, volume II, number 2308:

        Dominus Albertus allocutus est al. pomolwil dampnum tot percepisse racione non solucionis nouem marcarum certi debiti in eadem littera contentarum

        [Dominus Albertus allocutus est al. pomołwił dampnum tot percepisse racione non solucionis nouem marcarum certi debiti in eadem littera contentarum]

Derived terms

nouns

• pomowa
• pomówca
• pomówienie

 

Related terms

noun

• pomawianie

 

verbs

• mówić impf

 

Descendants

• Polish: pomówić

References

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “pomówić”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish pomówić. By surface analysis, po- +‎ mówić.

Pronunciation

• IPA^(key): /pɔˈmu.vit͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -uvit͡ɕ
• Syllabification: po‧mó‧wić

Verb

pomówić pf (imperfective pomawiać)

1. (transitive) to have a conversation
2. (transitive) to allege, to impute (to accuse of without justification) [+ o (accusative) = of what]
3. (reflexive with się) to allege each other [+ o (accusative) = of what]
4. (reflexive with się, Middle Polish) to argue, to have a fight or quarrel

Conjugation

Conjugation of pomówić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		pomówić
future tense	1st	pomówię			pomówimy
	2nd	pomówisz			pomówicie
	3rd	pomówi			pomówią
	impersonal	pomówi się
past tense	1st	pomówiłem, -(e)m pomówił	pomówiłam, -(e)m pomówiła	pomówiłom, -(e)m pomówiło	pomówiliśmy, -(e)śmy pomówili	pomówiłyśmy, -(e)śmy pomówiły
	2nd	pomówiłeś, -(e)ś pomówił	pomówiłaś, -(e)ś pomówiła	pomówiłoś, -(e)ś pomówiło	pomówiliście, -(e)ście pomówili	pomówiłyście, -(e)ście pomówiły
	3rd	pomówił	pomówiła	pomówiło	pomówili	pomówiły
	impersonal	pomówiono
conditional	1st	pomówiłbym, bym pomówił	pomówiłabym, bym pomówiła	pomówiłobym, bym pomówiło	pomówilibyśmy, byśmy pomówili	pomówiłybyśmy, byśmy pomówiły
	2nd	pomówiłbyś, byś pomówił	pomówiłabyś, byś pomówiła	pomówiłobyś, byś pomówiło	pomówilibyście, byście pomówili	pomówiłybyście, byście pomówiły
	3rd	pomówiłby, by pomówił	pomówiłaby, by pomówiła	pomówiłoby, by pomówiło	pomówiliby, by pomówili	pomówiłyby, by pomówiły
	impersonal	pomówiono by
imperative	1st	niech pomówię			pomówmy
	2nd	pomów			pomówcie
	3rd	niech pomówi			niech pomówią
passive adjectival participle		pomówiony	pomówiona	pomówione	pomówieni	pomówione
anterior adverbial participle		pomówiwszy
verbal noun		pomówienie

Derived terms

noun

• pomówienie

 

Related terms

adjective

• pomowny

 

nouns

• pomowa
• pomowacz
• pomówienie
• pomówisko
• pomówka

 

verbs

• mówić impf

 

Further reading

• pomówić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• pomówić in Polish dictionaries at PWN
• Paweł Kupiszewski (09.05.2019) “POMÓWIĆ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century]
• Paweł Kupiszewski (09.05.2019) “POMÓWIĆ%20SIĘ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century]
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “pomówić”, in Słownik języka polskiego‎^[3]
• Aleksander Zdanowicz (1861) “pomówić”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861‎^[4]
• A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1908), “pomówić”, in Słownik języka polskiego‎^[5] (in Polish), volume 4, Warsaw, page 576
• pomówić in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego