Old Galician-PortugueseEdit

Alternative formsEdit

EtymologyEdit

From Latin placēre,[1][2][3][4] with an irregular phonetic development concerning the initial consonant cluster (the regular outcome would have been *chazer).

PronunciationEdit

  • IPA(key): [pɾɐˈd͡zer, pɾɐˈz̻er]

NounEdit

prazer m

  1. pleasure
  2. please

VerbEdit

prazer

  1. to please
    • 13th century, Alfonso X of Castile, Cantigas de Santa Maria, Quen soubér Santa María loar, será de bon sen :
      [...] pero prazer-m-ía muito se m' oíssedes mui ben.
      [...] however, it would really please me if you would listen to me mindfully.

ConjugationEdit

DescendantsEdit

  • Galician: pracer
  • Portuguese: prazer

ReferencesEdit


PortugueseEdit

EtymologyEdit

From Old Galician-Portuguese prazer, from Latin placēre,[1][2][3][4] with an irregular phonetic development concerning the initial consonant cluster (the regular outcome would have been *chazer). Compare Spanish placer and Galician pracer.

PronunciationEdit

 

  • Hyphenation: pra‧zer

NounEdit

prazer m (plural prazeres)

  1. pleasure
  2. please

VerbEdit

prazer (third-person only, third-person singular present praz, third-person singular preterite prouve, past participle prazido)

  1. to please

ConjugationEdit

Derived termsEdit

ReferencesEdit

  1. ^ prazer” in Dicionário infopédia da Língua Portuguesa. Porto: Porto Editora, 2003–2023.
  2. ^ prazer” in Dicionário Priberam da Língua Portuguesa.
  3. ^ prazer” in iDicionário Aulete.
  4. ^ prazer” in Michaelis Dicionário Brasileiro da Língua Portuguesa.