qanun

See also: qanûn

English

Man playing a qanun

Alternative forms

• canon, canun, kanoon, kanon, kanun, qanon, qanoon, ganoun

Etymology

From Turkish kanun, from Arabic قَانُون‎ (qānūn), from Ancient Greek κανών (kanṓn). Doublet of canon.

Noun

qanun (plural qanuns)

1. (music) A Near Eastern and Caucasian musical instrument related to the zither, dulcimer, or harp having either 26 strings and a single bridge, or twice that number and two bridges.
   • 2009 June 21, Daniel J. Wakin, “Ensemble Ambitions in a World Divided”, in New York Times‎^[1]:

     WISPS of mournful tunes from a cane flute mingled with the plucking, jangling arabesques of the zitherlike qanun, the oud and gentle drums.

Derived terms

• qanunist

Translations

musical instrument

• Arabic: قَانُون‎ (ar) (qānūn)
• Armenian: քանոն (hy) (kʿanon)

  Old Armenian: ղանոն (łanon)

• Azerbaijani: qanun (az)

• Greek: κανονάκι (el) n (kanonáki)
• Russian: кано́н (ru) (kanón)
• Turkish: kanun (tr)

References

• "kanoon." Webster's Third New International Dictionary, Unabridged. Merriam-Webster. 2002.

---

Azerbaijani

Etymology

From Arabic قَانُون‎ (qānūn), ultimately from Ancient Greek κανών (kanṓn).

Pronunciation

• IPA^(key): [ɡɑːnun]
• Hyphenation: qan‧un

Noun

qanun (definite accusative qanunu, plural qanunlar)

1. law

   qanun qəbul etmək ― to pass a law

   qanun çıxarmaq ― to make a law

   qanunu pozmaq ― to break the law

   qanunu ləğv etmək ― to abolish the law

   qanun çərçivəsində işləmək ― to operate within the framework of law

   Bir dəfə qanun çıxarmışdılar ki, daha ölmək olmaz, qadağandır. Qanun tez-tez pozulurdu və axırda onu ləğv etdilər.

   Once they made a law that dying isn't allowed anymore, it's prohibited. The law was often violated and at the end they abolished it.

2. statute
3. (music) qanun, a musical instrument similar to a zither.

Declension

Declension of qanun

	singular	plural
nominative	qanun	qanunlar
definite accusative	qanunu	qanunları
dative	qanuna	qanunlara
locative	qanunda	qanunlarda
ablative	qanundan	qanunlardan
definite genitive	qanunun	qanunların

Possessive forms of qanun

	nominative
	singular	plural
mənim (“my”)	qanunum	qanunlarım
sənin (“your”)	qanunun	qanunların
onun (“his/her/its”)	qanunu	qanunları
bizim (“our”)	qanunumuz	qanunlarımız
sizin (“your”)	qanununuz	qanunlarınız
onların (“their”)	qanunu or qanunları	qanunları
	accusative
	singular	plural
mənim (“my”)	qanunumu	qanunlarımı
sənin (“your”)	qanununu	qanunlarını
onun (“his/her/its”)	qanununu	qanunlarını
bizim (“our”)	qanunumuzu	qanunlarımızı
sizin (“your”)	qanununuzu	qanunlarınızı
onların (“their”)	qanununu or qanunlarını	qanunlarını
	dative
	singular	plural
mənim (“my”)	qanunuma	qanunlarıma
sənin (“your”)	qanununa	qanunlarına
onun (“his/her/its”)	qanununa	qanunlarına
bizim (“our”)	qanunumuza	qanunlarımıza
sizin (“your”)	qanununuza	qanunlarınıza
onların (“their”)	qanununa or qanunlarına	qanunlarına
	locative
	singular	plural
mənim (“my”)	qanunumda	qanunlarımda
sənin (“your”)	qanununda	qanunlarında
onun (“his/her/its”)	qanununda	qanunlarında
bizim (“our”)	qanunumuzda	qanunlarımızda
sizin (“your”)	qanununuzda	qanunlarınızda
onların (“their”)	qanununda or qanunlarında	qanunlarında
	ablative
	singular	plural
mənim (“my”)	qanunumdan	qanunlarımdan
sənin (“your”)	qanunundan	qanunlarından
onun (“his/her/its”)	qanunundan	qanunlarından
bizim (“our”)	qanunumuzdan	qanunlarımızdan
sizin (“your”)	qanununuzdan	qanunlarınızdan
onların (“their”)	qanunundan or qanunlarından	qanunlarından
	genitive
	singular	plural
mənim (“my”)	qanunumun	qanunlarımın
sənin (“your”)	qanununun	qanunlarının
onun (“his/her/its”)	qanununun	qanunlarının
bizim (“our”)	qanunumuzun	qanunlarımızın
sizin (“your”)	qanununuzun	qanunlarınızın
onların (“their”)	qanununun or qanunlarının	qanunlarının

Derived terms

• qanuni (“legal”)
  • qanunilik (“legality, lawfulness, legitimacy”)
  • qanuniləşmək (“to legalize”, intr.)
    • qanuniləşdirmək (“to legalize”, tr.)
• qanunsuz (“illegal”)
  • qanunsuzluq (“lawlessness”)
  • qanunsuzlaşmaq (“to become criminalized”)
    • qanunsuzlaşdırmaq (“to criminalize”, tr.)
• qanunverici (“legislative; lawmaker”)
  • qanunvericilik (“legislation; law-making”)
  • qanunverici hakimiyyət (“legislature”)
• qanunauyğun (“regular, appropriate, natural”)
  • qanunauyğunluq (“regularity, pattern, rule”)
• qanunazidd (“illegal”)
• qanunnamə (“code, body of laws”)
• qanunpozan (“offender, lawbreaker”)

---

Indonesian

Etymology

From Acehnese qanun, from Arabic قَانُون‎ (qānūn), ultimately from Ancient Greek κανών (kanṓn). Doublet of kanon and kanun.

Pronunciation

• IPA^(key): /qanun/
• Hyphenation: qa‧nun

Noun

qanun

1. law, code

   Synonyms: peraturan, hukum, kaidah

   Synonym: kanun (informal)

   1. (Islam) laws established by Muslim sovereigns, in particular the body of administrative, economic and criminal law, especially promulgated by Ottoman sultans, in contrast to sharia, the body of law elaborated by Muslim jurists.
   2. (law) laws established by Aceh autonomous provincial government and the regencies or cities government under it as local law which govern the both governments and society in Aceh.
2. (music) qanun, a musical instrument similar to a zither.

Related terms

• kanon
• kanonis

 

Further reading

• “qanun” in Kamus Besar Bahasa Indonesia (KBBI) Daring, Jakarta: Badan Pengembangan dan Pembinaan Bahasa, Kementerian Pendidikan dan Kebudayaan Republik Indonesia, 2016.