rüschen
German
editVerb
editrüschen (weak, third-person singular present rüscht, past tense rüschte, past participle gerüscht, auxiliary haben)
- to quill [fabric]
Conjugation
editinfinitive | rüschen | ||||
---|---|---|---|---|---|
present participle | rüschend | ||||
past participle | gerüscht | ||||
auxiliary | haben | ||||
indicative | subjunctive | ||||
singular | plural | singular | plural | ||
present | ich rüsche | wir rüschen | i | ich rüsche | wir rüschen |
du rüschst du rüscht1 |
ihr rüscht | du rüschest | ihr rüschet | ||
er rüscht | sie rüschen | er rüsche | sie rüschen | ||
preterite | ich rüschte | wir rüschten | ii | ich rüschte2 | wir rüschten2 |
du rüschtest | ihr rüschtet | du rüschtest2 | ihr rüschtet2 | ||
er rüschte | sie rüschten | er rüschte2 | sie rüschten2 | ||
imperative | rüsch (du) rüsche (du) |
rüscht (ihr) |
1Permitted officially in Austria; used colloquially throughout the German-speaking area.
2Rare except in very formal contexts; alternative in würde normally preferred.