uitdraaien

Dutch

Etymology

Compound of uit +‎ draaien.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈœy̯tˌdraː.jə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: uit‧draai‧en

Verb

uitdraaien

1. (transitive) to shut off by turning or rotating something, such as a wheel
2. (transitive) to remove by turning or rotating
3. (intransitive) to come down to [with op]
4. (transitive, informal) to print

Inflection

Conjugation of uitdraaien (weak, separable)
infinitive	uitdraaien
past singular	draaide uit
past participle	uitgedraaid
infinitive	uitdraaien
gerund	uitdraaien n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	draai uit	draaide uit	uitdraai	uitdraaide
2nd person sing. (jij)	draait uit, draai uit2	draaide uit	uitdraait	uitdraaide
2nd person sing. (u)	draait uit	draaide uit	uitdraait	uitdraaide
2nd person sing. (gij)	draait uit	draaide uit	uitdraait	uitdraaide
3rd person singular	draait uit	draaide uit	uitdraait	uitdraaide
plural	draaien uit	draaiden uit	uitdraaien	uitdraaiden
subjunctive sing.1	draaie uit	draaide uit	uitdraaie	uitdraaide
subjunctive plur.1	draaien uit	draaiden uit	uitdraaien	uitdraaiden
imperative sing.	draai uit
imperative plur.1	draait uit
participles	uitdraaiend	uitgedraaid
1) Archaic. 2) In case of inversion.