From u- + karać.
ukarać pf (imperfective karać)
- (transitive) to penalise, to punish, to discipline
| Conjugation of ukarać pf
|
| ukarać
|
| ukarzę
|
ukarzemy
|
| ukarzesz
|
ukarzecie
|
| ukarze
|
ukarzą
|
| ukarze się
|
ukarałem,
-(e)m ukarał
|
ukarałam,
-(e)m ukarała
|
ukarałom,
-(e)m ukarało
|
ukaraliśmy,
-(e)śmy ukarali
|
ukarałyśmy,
-(e)śmy ukarały
|
ukarałeś,
-(e)ś ukarał
|
ukarałaś,
-(e)ś ukarała
|
ukarałoś,
-(e)ś ukarało
|
ukaraliście,
-(e)ście ukarali
|
ukarałyście,
-(e)ście ukarały
|
| ukarał
|
ukarała
|
ukarało
|
ukarali
|
ukarały
|
| ukarano
|
ukarałbym,
bym ukarał
|
ukarałabym,
bym ukarała
|
ukarałobym,
bym ukarało
|
ukaralibyśmy,
byśmy ukarali
|
ukarałybyśmy,
byśmy ukarały
|
ukarałbyś,
byś ukarał
|
ukarałabyś,
byś ukarała
|
ukarałobyś,
byś ukarało
|
ukaralibyście,
byście ukarali
|
ukarałybyście,
byście ukarały
|
ukarałby,
by ukarał
|
ukarałaby,
by ukarała
|
ukarałoby,
by ukarało
|
ukaraliby,
by ukarali
|
ukarałyby,
by ukarały
|
| ukarano by
|
| niech ukarzę
|
ukarzmy
|
| ukarz
|
ukarzcie
|
| niech ukarze
|
niech ukarzą
|
| ukarany
|
ukarana
|
ukarane
|
ukarani
|
ukarane
|
| ukarawszy
|
| ukaranie
|
- ukarać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- ukarać in Polish dictionaries at PWN
