verspreken

Dutch

Etymology

From Middle Dutch versprēken. Equivalent to ver- +‎ spreken.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌvɛrˈspreː.kə(n)/, /ˌvərˈspreː.kə(n)/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: ver‧spre‧ken
• Rhymes: -eːkən

Verb

verspreken

1. (reflexive) to misspeak

   Hij heeft zich versproken tijdens het interview en moest zijn woorden corrigeren.

   He misspoke during the interview and had to correct his words.

   Ik heb me gisteren op het feestje een paar keer versproken en dat zorgde voor veel gelach.

   I misspoke a few times at the party yesterday, and it caused a lot of laughter.

   Het is normaal om je af en toe te verspreken, iedereen maakt wel eens een foutje tijdens het praten.

   It's normal to misspeak occasionally, everyone makes mistakes while speaking from time to time.

   Als je te snel praat, is de kans groter dat je je verspreekt en verkeerde woorden gebruikt.

   If you speak too fast, the chances of misspeaking and using the wrong words are higher.

   Tijdens de presentatie was hij zo zenuwachtig dat hij zich voortdurend versprak en zijn tekst vergat.

   During the presentation, he was so nervous that he kept misspeaking and forgetting his lines.

2. (transitive, dialectal) to promise, to agree to

   Synonyms: afspreken, beloven

3. (transitive, obsolete) to criticise, to excoriate

   Synonym: berispen

Inflection

Inflection of verspreken (strong class 4, prefixed)
infinitive	verspreken
past singular	versprak
past participle	versproken
infinitive	verspreken
gerund	verspreken n
	present tense	past tense
1st person singular	verspreek	versprak
2nd person sing. (jij)	verspreekt	versprak
2nd person sing. (u)	verspreekt	versprak
2nd person sing. (gij)	verspreekt	verspraakt
3rd person singular	verspreekt	versprak
plural	verspreken	verspraken
subjunctive sing.1	verspreke	versprake
subjunctive plur.1	verspreken	verspraken
imperative sing.	verspreek
imperative plur.1	verspreekt
participles	versprekend	versproken
1) Archaic.

Derived terms

• verspreking