verwezen

Dutch

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌvɛrˈʋeː.zən/, /ˌvərˈʋeː.zən/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: ver‧we‧zen
• Rhymes: -eːzən

Etymology 1

From Middle Dutch verwesen. Equivalent to wees +‎ ver- -en.

Verb

verwezen

1. (intransitive) to become orphaned
2. (transitive, chiefly figurative) to orphan, to bereave of parents

Usage notes

May be qualified by half and heel to specify the loss of one or two parents respectively.

Conjugation

Conjugation of verwezen (weak, prefixed)
infinitive	verwezen
past singular	verweesde
past participle	verweesd
infinitive	verwezen
gerund	verwezen n
	present tense	past tense
1st person singular	verwees	verweesde
2nd person sing. (jij)	verweest, verwees2	verweesde
2nd person sing. (u)	verweest	verweesde
2nd person sing. (gij)	verweest	verweesde
3rd person singular	verweest	verweesde
plural	verwezen	verweesden
subjunctive sing.1	verweze	verweesde
subjunctive plur.1	verwezen	verweesden
imperative sing.	verwees
imperative plur.1	verweest
participles	verwezend	verweesd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb

verwezen

1. inflection of verwijzen:
   1. plural past indicative
   2. (dated or formal) plural past subjunctive

Participle

verwezen

1. past participle of verwijzen

Declension

Declension of verwezen
uninflected	verwezen
inflected	verwezen
		positive
predicative/adverbial		verwezen
indefinite	m./f. sing.	verwezen
	n. sing.	verwezen
	plural	verwezen
definite		verwezen
partitive		verwezens