Dutch

edit

Etymology

edit

From vol- +‎ dragen.

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /vɔlˈdraːɣə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: vol‧dra‧gen
  • Rhymes: -aːɣən

Verb

edit

voldragen

  1. (transitive) to carry out till completion
  2. (transitive) to carry an unborn child till it's developed

Inflection

edit
Conjugation of voldragen (strong class 6, prefixed)
infinitive voldragen
past singular voldroeg
past participle voldragen
infinitive voldragen
gerund voldragen n
present tense past tense
1st person singular voldraag voldroeg
2nd person sing. (jij) voldraagt, voldraag2 voldroeg
2nd person sing. (u) voldraagt voldroeg
2nd person sing. (gij) voldraagt voldroegt
3rd person singular voldraagt voldroeg
plural voldragen voldroegen
subjunctive sing.1 voldrage voldroege
subjunctive plur.1 voldragen voldroegen
imperative sing. voldraag
imperative plur.1 voldraagt
participles voldragend voldragen
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Participle

edit

voldragen

  1. past participle of voldragen

Declension

edit
Declension of voldragen
uninflected voldragen
inflected voldragen
positive
predicative/adverbial voldragen
indefinite m./f. sing. voldragen
n. sing. voldragen
plural voldragen
definite voldragen
partitive voldragens