vouwen

Dutch

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈvɑu̯.ə(n)/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɑu̯ən

Etymology 1

From Middle Dutch vouden, from Old Dutch *faldan, from Proto-West Germanic *falþan, from Proto-Germanic *falþaną.

Verb

vouwen

1. to fold
2. (slang, law) to arrest

Inflection

Conjugation of vouwen (weak with strong past participle)
infinitive	vouwen
past singular	vouwde
past participle	gevouwen
infinitive	vouwen
gerund	vouwen n
	present tense	past tense
1st person singular	vouw	vouwde
2nd person sing. (jij)	vouwt, vouw2	vouwde
2nd person sing. (u)	vouwt	vouwde
2nd person sing. (gij)	vouwt	vouwde
3rd person singular	vouwt	vouwde
plural	vouwen	vouwden
subjunctive sing.1	vouwe	vouwde
subjunctive plur.1	vouwen	vouwden
imperative sing.	vouw
imperative plur.1	vouwt
participles	vouwend	gevouwen
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Descendants

• Afrikaans: vou
• Berbice Creole Dutch: fau
• Negerhollands: vouw

Etymology 2

Noun

vouwen

1. plural of vouw