weergalmen

Dutch

Etymology 1

From weer- +‎ galmen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌʋeːrˈɣɑl.mə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: weer‧gal‧men
• Rhymes: -ɑlmən

Verb

weergalmen

1. to echo, to ring, to make an echoing sound

Inflection

Conjugation of weergalmen (weak, prefixed)
infinitive	weergalmen
past singular	weergalmde
past participle	weergalmd
infinitive	weergalmen
gerund	weergalmen n
	present tense	past tense
1st person singular	weergalm	weergalmde
2nd person sing. (jij)	weergalmt, weergalm2	weergalmde
2nd person sing. (u)	weergalmt	weergalmde
2nd person sing. (gij)	weergalmt	weergalmde
3rd person singular	weergalmt	weergalmde
plural	weergalmen	weergalmden
subjunctive sing.1	weergalme	weergalmde
subjunctive plur.1	weergalmen	weergalmden
imperative sing.	weergalm
imperative plur.1	weergalmt
participles	weergalmend	weergalmd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈʋeːrˌɣɑl.mə(n)/
• Hyphenation: weer‧gal‧men

Noun

weergalmen

1. plural of weergalm