wynikać

Old Polish edit

Etymology edit

From wy- +‎ Proto-Slavic *nikati. First attested in the fifteenth century. Compare Old Czech vynikati and Old Slovak vynikať.

Pronunciation edit

IPA^(key): (10^th–15^th CE) /vɨɲikat͡ɕ/
IPA^(key): (15^th CE) /vɨɲikat͡ɕ/

Verb edit

wynikać impf (perfective wyniknąć)

to stick out (to stand beyond some surface)
- 1930 [Fifteenth century], “Ex”, in Ludwik Bernacki, editor, Biblia królowej Zofii (Biblia szaroszpatacka)‎^[2], 38, 7:
  Vczynyl... oltarzyk, vlyaw cztyrzy pyerszczyenye... ku przewleczyenyu szerdzy..., ktore... przewlekl przes krøøgy, ktore na bocze[ch] oltarzowich winykaly (qui... eminebant)
  [Uczynił... ołtarzyk, ulaw cztyrzy pierścienie... ku przewleczeniu żerdzi..., ktore... przewlekł przez kręgi, ktore na boce[ch] ołtarzowych wynikały (qui... eminebant)]
to grow out (to grow beyond some surface)
- 1874-1891 [Fifteenth century], Rozprawy i Sprawozdania z Posiedzeń Wydziału Filologicznego Akademii Umiejętności, volume XVI, page 345:
  Bluscze vynykayv edere serpunt (fluctuat hic denso crispata cacumine buxus, hic hederae serpunt, hic pampinus induit ulmos)
  [Bluszcze wynikają edere serpunt (fluctuat hic denso crispata cacumine buxus, hic hederae serpunt, hic pampinus induit ulmos)]

Related terms edit

adjectives

wynikły

Descendants edit

Polish: wynikać
Silesian: wynikać

References edit

B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “wynikać”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Polish edit

Etymology edit

Inherited from Old Polish wynikać.

Pronunciation edit

IPA^(key): /vɨˈɲi.kat͡ɕ/
(Middle Polish) IPA^(key): /vɨˈɲi.kat͡ɕ/
Audio (file)
Rhymes: -ikat͡ɕ
Syllabification: wy‧ni‧kać

Verb edit

wynikać impf (perfective wyniknąć)

(intransitive) to ensue, to result, to follow, to stem from (to be the result of) [+ z (genitive) = from something]
(intransitive) to ensue, to result, to follow, to stem from (to be inferred or concluded) [+ z (genitive) = from something]
(intransitive, obsolete) to get out (to manage to go to the external part of)
Synonym: wydobywać się
(reflexive with się, Middle Polish, expressive) to get out (to manage to go to the external part of)

Conjugation edit

Conjugation of wynikać impf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		wynikać
present tense	1^st	wynikam			wynikamy
	2^nd	wynikasz			wynikacie
	3^rd	wynika			wynikają
	impersonal	wynika się
past tense	1^st	wynikałem, -(e)m wynikał	wynikałam, -(e)m wynikała	wynikałom, -(e)m wynikało	wynikaliśmy, -(e)śmy wynikali	wynikałyśmy, -(e)śmy wynikały
	2^nd	wynikałeś, -(e)ś wynikał	wynikałaś, -(e)ś wynikała	wynikałoś, -(e)ś wynikało	wynikaliście, -(e)ście wynikali	wynikałyście, -(e)ście wynikały
	3^rd	wynikał	wynikała	wynikało	wynikali	wynikały
	impersonal	wynikano
future tense	1^st	będę wynikał, będę wynikać	będę wynikała, będę wynikać	będę wynikało, będę wynikać	będziemy wynikali, będziemy wynikać	będziemy wynikały, będziemy wynikać
	2^nd	będziesz wynikał, będziesz wynikać	będziesz wynikała, będziesz wynikać	będziesz wynikało, będziesz wynikać	będziecie wynikali, będziecie wynikać	będziecie wynikały, będziecie wynikać
	3^rd	będzie wynikał, będzie wynikać	będzie wynikała, będzie wynikać	będzie wynikało, będzie wynikać	będą wynikali, będą wynikać	będą wynikały, będą wynikać
	impersonal	będzie wynikać się
conditional	1^st	wynikałbym, bym wynikał	wynikałabym, bym wynikała	wynikałobym, bym wynikało	wynikalibyśmy, byśmy wynikali	wynikałybyśmy, byśmy wynikały
	2^nd	wynikałbyś, byś wynikał	wynikałabyś, byś wynikała	wynikałobyś, byś wynikało	wynikalibyście, byście wynikali	wynikałybyście, byście wynikały
	3^rd	wynikałby, by wynikał	wynikałaby, by wynikała	wynikałoby, by wynikało	wynikaliby, by wynikali	wynikałyby, by wynikały
	impersonal	wynikano by
imperative	1^st	niech wynikam			wynikajmy
	2^nd	wynikaj			wynikajcie
	3^rd	niech wynika			niech wynikają
active adjectival participle		wynikający	wynikająca	wynikające	wynikający	wynikające
contemporary adverbial participle		wynikając
verbal noun		wynikanie

Related terms edit

adjectives

wynikły

nouns

wynik

Trivia edit

According to Słownik frekwencyjny polszczyzny współczesnej (1990), wynikać is one of the most used words in Polish, appearing 30 times in scientific texts, 30 times in news, 36 times in essays, 8 times in fiction, and 5 times in plays, each out of a corpus of 100,000 words, totaling 109 times, making it the 577th most common word in a corpus of 500,000 words.^[1]

References edit

^ Ida Kurcz (1990) “wynikać”, in Słownik frekwencyjny polszczyzny współczesnej [Frequency dictionary of the Polish language]‎^[1] (in Polish), volume 2, Kraków, Warszawa: Polska Akademia Nauk. Instytut Języka Polskiego, page 703

Silesian edit

Etymology edit

Inherited from Old Polish wynikać.

Pronunciation edit

IPA^(key): /vɨˈɲikat͡ɕ/
Rhymes: -ikat͡ɕ
Syllabification: wy‧ni‧kać

Verb edit

wynikać impf (perfective wyniknōńć)

(intransitive) to ensue, to result, to follow, to stem from

Conjugation edit

Conjugation of wynikać impf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		wynikać
present tense	1^st	wynikōm			wynikōmy
	2^nd	wynikŏsz			wynikŏcie
	3^rd	wynikŏ			wynikajōm
past tense	1^st	wynikołch, wynikołech, wynikoł żech	wynikałach wynikała żech	wynikałoch¹⁾ wynikało żech¹⁾	wynikalimy, wynikalichmy	wynikałymy, wynikałychmy
	2^nd	wynikołś, wynikołeś, wynikoł żeś	wynikałaś wynikała żeś	wynikałoś¹⁾ wynikało żeś¹⁾	wynikaliście, wynikali żeście	wynikałyście, wynikały żeście
	3^rd	wynikoł	wynikała	wynikało	wynikali	wynikały
future tense	1^st	bydã wynikoł, bydã wynikać	bydã wynikała, bydã wynikać	bydã wynikało,¹⁾ bydã wynikać	bydymy wynikali, bydymy wynikać	bydymy wynikały, bydymy wynikać
	2^nd	bydziesz wynikoł, bydziesz wynikać	bydziesz wynikała, bydziesz wynikać	bydziesz wynikało,¹⁾ bydziesz wynikać	bydziecie wynikali, bydziecie wynikać	bydziecie wynikały, bydziecie wynikać
	3^rd	bydzie wynikoł, bydzie wynikać	bydzie wynikała, bydzie wynikać	bydzie wynikało, bydzie wynikać	bydōm wynikali, bydōm wynikać	bydōm wynikały, bydōm wynikać
pluperfect tense²⁾	1^st	bōłch wynikoł, bōłech wynikoł, bōł żech wynikoł	byłach wynikała była żech wynikała	byłoch wynikało¹⁾ było żech wynikało¹⁾	byli my wynikali, bylichmy wynikali	były my wynikały, byłychmy wynikały
	2^nd	bōłś wynikoł, bōłeś wynikoł, bōł żeś wynikoł	byłaś wynikała była żeś wynikała	byłoś wynikało¹⁾ było żeś wynikało¹⁾	byliście wynikali, byli żeście wynikali	byłyście wynikały, były żeście wynikały
	3^rd	bōł wynikoł	była wynikała	było wynikało¹⁾	były my wynikali, byłychmy wynikali	były wynikały
conditional	1^st	bych wynikoł	bych wynikała	byście wynikali	by my wynikały, bychmy wynikały
	2^nd	byś wynikoł	byś wynikała	byście wynikali	byście wynikały
	3^rd	by wynikoł	by wynikała	by wynikało	by wynikali	by wynikały
imperative	1^st	niych wynikōm			wynikejmy
	2^nd	wynikej			wynikejcie
	3^rd	niych wynikŏ			niych wynikajōm
active adjectival participle		wynikajōncy	wynikajōncŏ	wynikajōnce	wynikajōncy	wynikajōnce
verbal noun		wynikanie
¹⁾ Personal neuter forms might be considered nonstandard, protological, or nonce, appearing mostly in literature to refer to grammatically neuter nouns, however might also be used for people who prefer neuter forms. ²⁾ The pluperfect is either archaic or obsolete and now used for conditional in the past.

wynikać

Contents

Old Polish edit

Etymology edit

Pronunciation edit

Verb edit

Related terms edit

Descendants edit

References edit

Polish edit

Etymology edit

Pronunciation edit

Verb edit

Conjugation edit

Related terms edit

Trivia edit

References edit

Further reading edit

Silesian edit

Etymology edit

Pronunciation edit

Verb edit

Conjugation edit

Further reading edit