αποφαίνομαι
Greek edit
Pronunciation edit
Etymology 1 edit
Learned borrowing from Ancient Greek ἀποφαίνω (apophaínō, “display; declare”) as in the phrase (with mediopassive form) ἀποφαίνομαι (apophaínomai) γνώμην f (gnṓmēn, accusative singular) "declare [one's] opinion" and Semantic loan from French se déclarer.[1] Morphologically, απο- (apo-) + φαίνομαι (faínomai, “appear”).
Verb edit
αποφαίνομαι • (apofaínomai) deponent (past αποφάνθηκα)
- to give a verdict, rule, adjudicate
- το δικαστήριο αποφαίνεται ότι... ― to dikastírio apofaínetai óti... ― the court rules that...
- to express an opinion or point of view
Conjugation edit
αποφαίνομαι (deponent: passive forms only)
| Passive voice ➤ | ||
| Indicative mood ➤ | Imperfective aspect ➤ | Perfective aspect ➤ |
| Non-past tenses ➤ | Present ➤ | Dependent ➤ |
| 1 sg | αποφαίνομαι | αποφανθώ |
| 2 sg | αποφαίνεσαι | αποφανθείς |
| 3 sg | αποφαίνεται | αποφανθεί |
| 1 pl | αποφαινόμαστε | αποφανθούμε |
| 2 pl | αποφαίνεστε, αποφαινόσαστε | αποφανθείτε |
| 3 pl | αποφαίνονται | αποφανθούν(ε) |
| Past tenses ➤ | Imperfect ➤ | Simple past ➤ |
| 1 sg | αποφαινόμουν(α) | αποφθάνθηκα |
| 2 sg | αποφαινόσουν(α) | αποφθάνθηκες |
| 3 sg | αποφαινόταν(ε) | αποφθάνθηκε |
| 1 pl | αποφαινόμασταν, (‑όμαστε) | αποφανθήκαμε |
| 2 pl | αποφαινόσασταν, (‑όσαστε) | αποφανθήκατε |
| 3 pl | αποφαίνονταν, (αποφαινόντουσαν) | αποφθάνθηκαν, αποφανθήκαν(ε) |
| Future tenses ➤ | Continuous ➤ | Simple ➤ |
| 1 sg | θα αποφαίνομαι ➤ | θα αποφανθώ ➤ |
| 2,3 sg, 1,2,3 pl | θα αποφαίνεσαι, … | θα αποφανθείς, … |
| Perfect aspect ➤ | ||
| Present perfect ➤ | έχω, έχεις, … αποφανθεί | |
| Past perfect ➤ | είχα, είχες, … αποφανθεί | |
| Future perfect ➤ | θα έχω, θα έχεις, … αποφανθεί | |
| Subjunctive mood ➤ | Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας). | |
| Imperative mood ➤ | Imperfective aspect | Perfective aspect |
| 2 sg | — | — |
| 2 pl | αποφαίνεστε | αποφανθείτε |
| Other forms | Passive voice | |
| Present participle ➤ | αποφαινόμενος, ‑η, ‑ο ➤ | |
| Perfect participle ➤ | — | |
| Nonfinite form ➤ | αποφανθεί | |
| Notes Appendix:Greek verbs |
• (…) optional or informal. […] rare. {…} learned, archaic. • Multiple forms are shown in order of reducing frequency. • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive. | |
Synonyms edit
Related terms edit
- απόφανση f (apófansi, “declarative statement”)
- αποφαντικός (apofantikós, “declarative, assertoric”)
See also edit
Etymology 2 edit
Learnedly, from the passive form ἀποφαίνομαι (apophaínomai) of the Byzantine Greek ἀποφαίνω (apophaínō, “sense: become apparent”), from Ancient Greek ἀποφαίνω (apophaínō).
Verb edit
αποφαίνομαι • (apofaínomai) deponent (past αποφάνηκα)[2][3]
- (rare, learned, impersonal) to seem, to appear (without attracting attention, keeping in the background);[3] to become apparent
- Synonym: φαίνομαι (faínomai)
- δεν της αποφαίνεται πως είναι έγκυος ― den tis apofaínetai pos eínai égkyos ― she does not show/give the impression that she is pregnant
- Ήταν ένα μήνα άρρωστος αλλά δεν του αποφαίνεται καθόλου.
- Ítan éna mína árrostos allá den tou apofaínetai kathólou.
- He was ill for a month but he doesn't look it at all.[3]
- Τα 'χε με τον διευθυντή αλλά φρόντιζε να μην αποφαίνεται.
- Ta 'che me ton diefthyntí allá fróntize na min apofaínetai.
- She had an affair with the manager but she took care not to make it evident/apparent/not to show it.[3]
- (rare, learned) to be felt, be perceived, make an impression;[2] to not feel/look it[3]
Conjugation edit
αποφαίνομαι (deponent: passive forms only)
| Passive voice ➤ | ||
| Indicative mood ➤ | Imperfective aspect ➤ | Perfective aspect ➤ |
| Non-past tenses ➤ | Present ➤ | Dependent ➤ |
| 1 sg | αποφαίνομαι | αποφανώ |
| 2 sg | αποφαίνεσαι | αποφανείς |
| 3 sg | αποφαίνεται | αποφανεί |
| 1 pl | αποφαινόμαστε | αποφανούμε |
| 2 pl | αποφαίνεστε, αποφαινόσαστε | αποφανείτε |
| 3 pl | αποφαίνονται | αποφανούν(ε) |
| Past tenses ➤ | Imperfect ➤ | Simple past ➤ |
| 1 sg | αποφαινόμουν(α) | αποφάνηκα |
| 2 sg | αποφαινόσουν(α) | αποφάνηκες |
| 3 sg | αποφαινόταν(ε) | αποφάνηκε |
| 1 pl | αποφαινόμασταν, (‑όμαστε) | αποφανήκαμε |
| 2 pl | αποφαινόσασταν, (‑όσαστε) | αποφανήκατε |
| 3 pl | αποφαίνονταν, (αποφαινόντουσαν) | αποφάνηκαν, αποφανήκαν(ε) |
| Future tenses ➤ | Continuous ➤ | Simple ➤ |
| 1 sg | θα αποφαίνομαι ➤ | θα αποφανώ ➤ |
| 2,3 sg, 1,2,3 pl | θα αποφαίνεσαι, … | θα αποφανείς, … |
| Perfect aspect ➤ | ||
| Present perfect ➤ | έχω, έχεις, … αποφανεί | |
| Past perfect ➤ | είχα, είχες, … αποφανεί | |
| Future perfect ➤ | θα έχω, θα έχεις, … αποφανεί | |
| Subjunctive mood ➤ | Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας). | |
| Imperative mood ➤ | Imperfective aspect | Perfective aspect |
| 2 sg | — | — |
| 2 pl | αποφαίνεστε | αποφανείτε |
| Other forms | Passive voice | |
| Present participle ➤ | — | |
| Perfect participle ➤ | — | |
| Nonfinite form ➤ | αποφανεί | |
| Notes Appendix:Greek verbs |
• (…) optional or informal. […] rare. {…} learned, archaic. • Multiple forms are shown in order of reducing frequency. • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive. | |
Synonyms edit
- φαίνομαι (faínomai, “appear”)
- φανερώνομαι (fanerónomai) / γίνομαι (gínomai) φανερός (fanerós)
References edit
- ^ αποφαίνομαι - Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], 1998, by the "Triantafyllidis" Foundation.
- ↑ 2.0 2.1 sense 1 αποφαίνομαι - Georgakas, Demetrius, 1908-1990 (1960-2009) A Modern Greek-English Dictionary [MGED online, 2009. letter α only], Centre for the Greek language
- ↑ 3.0 3.1 3.2 3.3 3.4 3.5 Stavropoulos, D N (2008) G N Stavropoulos, editor, Oxford Greek-English Learner's Dictionary, Oxford: Oxford University Press
- ^ s.v. «ἀποφαίνω» - Dimitrakos, Dimitrios B. (1964) Μέγα λεξικόν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης (in Greek), Athens: Hellenic Paideia