κράζω

Ancient Greek

Etymology

Probably related to κρώζω (krṓzō, “I croak”) and κραυγή (kraugḗ, “cry”)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /krǎːz.dɔː/ → /ˈkra.zo/ → /ˈkra.zo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /krǎːz.dɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈkra.zo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈkra.zo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈkra.zo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈkra.zo/

Verb

κρᾱ́ζω • (krā́zō)

1. to scream, shriek, cry, bawl, shout
2. to call, clamour for

Inflection

   Present: κρᾱ́ζω, κρᾱ́ζομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κρᾱ́ζω	κρᾱ́ζεις	κρᾱ́ζει	κρᾱ́ζετον	κρᾱ́ζετον	κρᾱ́ζομεν	κρᾱ́ζετε	κρᾱ́ζουσῐ(ν)
	subjunctive	κρᾱ́ζω	κρᾱ́ζῃς	κρᾱ́ζῃ	κρᾱ́ζητον	κρᾱ́ζητον	κρᾱ́ζωμεν	κρᾱ́ζητε	κρᾱ́ζωσῐ(ν)
	optative	κρᾱ́ζοιμῐ	κρᾱ́ζοις	κρᾱ́ζοι	κρᾱ́ζοιτον	κρᾱζοίτην	κρᾱ́ζοιμεν	κρᾱ́ζοιτε	κρᾱ́ζοιεν
	imperative		κρᾶζε	κρᾱζέτω	κρᾱ́ζετον	κρᾱζέτων		κρᾱ́ζετε	κρᾱζόντων
middle/ passive	indicative	κρᾱ́ζομαι	κρᾱ́ζῃ, κρᾱ́ζει	κρᾱ́ζεται	κρᾱ́ζεσθον	κρᾱ́ζεσθον	κρᾱζόμεθᾰ	κρᾱ́ζεσθε	κρᾱ́ζονται
	subjunctive	κρᾱ́ζωμαι	κρᾱ́ζῃ	κρᾱ́ζηται	κρᾱ́ζησθον	κρᾱ́ζησθον	κρᾱζώμεθᾰ	κρᾱ́ζησθε	κρᾱ́ζωνται
	optative	κρᾱζοίμην	κρᾱ́ζοιο	κρᾱ́ζοιτο	κρᾱ́ζοισθον	κρᾱζοίσθην	κρᾱζοίμεθᾰ	κρᾱ́ζοισθε	κρᾱ́ζοιντο
	imperative		κρᾱ́ζου	κρᾱζέσθω	κρᾱ́ζεσθον	κρᾱζέσθων		κρᾱ́ζεσθε	κρᾱζέσθων
		active				middle/passive
infinitive		κρᾱ́ζειν				κρᾱ́ζεσθαι
participle	m	κρᾱ́ζων				κρᾱζόμενος
	f	κρᾱ́ζουσᾰ				κρᾱζομένη
	n	κρᾶζον				κρᾱζόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἔκρᾱζον, ἐκρᾱζόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔκρᾱζον	ἔκρᾱζες	ἔκρᾱζε(ν)	ἐκρᾱ́ζετον	ἐκρᾱζέτην	ἐκρᾱ́ζομεν	ἐκρᾱ́ζετε	ἔκρᾱζον
middle/ passive	indicative	ἐκρᾱζόμην	ἐκρᾱ́ζου	ἐκρᾱ́ζετο	ἐκρᾱ́ζεσθον	ἐκρᾱζέσθην	ἐκρᾱζόμεθᾰ	ἐκρᾱ́ζεσθε	ἐκρᾱ́ζοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: κεκρᾱ́ξομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	κεκρᾱ́ξομαι	κεκρᾱ́ξῃ, κεκρᾱ́ξει	κεκρᾱ́ξεται	κεκρᾱ́ξεσθον	κεκρᾱ́ξεσθον	κεκρᾱξόμεθᾰ	κεκρᾱ́ξεσθε	κεκρᾱ́ξονται
	optative	κεκρᾱξοίμην	κεκρᾱ́ξοιο	κεκρᾱ́ξοιτο	κεκρᾱ́ξοισθον	κεκρᾱξοίσθην	κεκρᾱξοίμεθᾰ	κεκρᾱ́ξοισθε	κεκρᾱ́ξοιντο
					middle
infinitive					κεκρᾱ́ξεσθαι
participle	m				κεκρᾱξόμενος
	f				κεκρᾱξομένη
	n				κεκρᾱξόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: κρᾱ́ξω, κρᾱ́ξομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κρᾱ́ξω	κρᾱ́ξεις	κρᾱ́ξει	κρᾱ́ξετον	κρᾱ́ξετον	κρᾱ́ξομεν	κρᾱ́ξετε	κρᾱ́ξουσῐ(ν)
	optative	κρᾱ́ξοιμῐ	κρᾱ́ξοις	κρᾱ́ξοι	κρᾱ́ξοιτον	κρᾱξοίτην	κρᾱ́ξοιμεν	κρᾱ́ξοιτε	κρᾱ́ξοιεν
middle	indicative	κρᾱ́ξομαι	κρᾱ́ξῃ, κρᾱ́ξει	κρᾱ́ξεται	κρᾱ́ξεσθον	κρᾱ́ξεσθον	κρᾱξόμεθᾰ	κρᾱ́ξεσθε	κρᾱ́ξονται
	optative	κρᾱξοίμην	κρᾱ́ξοιο	κρᾱ́ξοιτο	κρᾱ́ξοισθον	κρᾱξοίσθην	κρᾱξοίμεθᾰ	κρᾱ́ξοισθε	κρᾱ́ξοιντο
		active			middle
infinitive		κρᾱ́ξειν			κρᾱ́ξεσθαι
participle	m	κρᾱ́ξων			κρᾱξόμενος
	f	κρᾱ́ξουσᾰ			κρᾱξομένη
	n	κρᾶξον			κρᾱξόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἔκρᾱξᾰ, ἐκρᾱξᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔκρᾱξᾰ	ἔκρᾱξᾰς	ἔκρᾱξε(ν)	ἐκρᾱ́ξᾰτον	ἐκρᾱξᾰ́την	ἐκρᾱ́ξᾰμεν	ἐκρᾱ́ξᾰτε	ἔκρᾱξᾰν
	subjunctive	κρᾱ́ξω	κρᾱ́ξῃς	κρᾱ́ξῃ	κρᾱ́ξητον	κρᾱ́ξητον	κρᾱ́ξωμεν	κρᾱ́ξητε	κρᾱ́ξωσῐ(ν)
	optative	κρᾱ́ξαιμῐ	κρᾱ́ξειᾰς, κρᾱ́ξαις	κρᾱ́ξειε(ν), κρᾱ́ξαι	κρᾱ́ξαιτον	κρᾱξαίτην	κρᾱ́ξαιμεν	κρᾱ́ξαιτε	κρᾱ́ξειᾰν, κρᾱ́ξαιεν
	imperative		κρᾶξον	κρᾱξᾰ́τω	κρᾱ́ξᾰτον	κρᾱξᾰ́των		κρᾱ́ξᾰτε	κρᾱξᾰ́ντων
middle	indicative	ἐκρᾱξᾰ́μην	ἐκρᾱ́ξω	ἐκρᾱ́ξᾰτο	ἐκρᾱ́ξᾰσθον	ἐκρᾱξᾰ́σθην	ἐκρᾱξᾰ́μεθᾰ	ἐκρᾱ́ξᾰσθε	ἐκρᾱ́ξᾰντο
	subjunctive	κρᾱ́ξωμαι	κρᾱ́ξῃ	κρᾱ́ξηται	κρᾱ́ξησθον	κρᾱ́ξησθον	κρᾱξώμεθᾰ	κρᾱ́ξησθε	κρᾱ́ξωνται
	optative	κρᾱξαίμην	κρᾱ́ξαιο	κρᾱ́ξαιτο	κρᾱ́ξαισθον	κρᾱξαίσθην	κρᾱξαίμεθᾰ	κρᾱ́ξαισθε	κρᾱ́ξαιντο
	imperative		κρᾶξαι	κρᾱξᾰ́σθω	κρᾱ́ξᾰσθον	κρᾱξᾰ́σθων		κρᾱ́ξᾰσθε	κρᾱξᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		κρᾶξαι			κρᾱ́ξᾰσθαι
participle	m	κρᾱ́ξᾱς			κρᾱξᾰ́μενος
	f	κρᾱ́ξᾱσᾰ			κρᾱξᾰμένη
	n	κρᾶξᾰν			κρᾱξᾰ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐκέκρᾱξᾰ, ἐκεκρᾱξᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκέκρᾱξᾰ	ἐκέκρᾱξᾰς	ἐκέκρᾱξε(ν)	ἐκεκρᾱ́ξᾰτον	ἐκεκρᾱξᾰ́την	ἐκεκρᾱ́ξᾰμεν	ἐκεκρᾱ́ξᾰτε	ἐκέκρᾱξᾰν
	subjunctive	κεκρᾱ́ξω	κεκρᾱ́ξῃς	κεκρᾱ́ξῃ	κεκρᾱ́ξητον	κεκρᾱ́ξητον	κεκρᾱ́ξωμεν	κεκρᾱ́ξητε	κεκρᾱ́ξωσῐ(ν)
	optative	κεκρᾱ́ξαιμῐ	κεκρᾱ́ξειᾰς, κεκρᾱ́ξαις	κεκρᾱ́ξειε(ν), κεκρᾱ́ξαι	κεκρᾱ́ξαιτον	κεκρᾱξαίτην	κεκρᾱ́ξαιμεν	κεκρᾱ́ξαιτε	κεκρᾱ́ξειᾰν, κεκρᾱ́ξαιεν
	imperative		κέκρᾱξον	κεκρᾱξᾰ́τω	κεκρᾱ́ξᾰτον	κεκρᾱξᾰ́των		κεκρᾱ́ξᾰτε	κεκρᾱξᾰ́ντων
middle	indicative	ἐκεκρᾱξᾰ́μην	ἐκεκρᾱ́ξω	ἐκεκρᾱ́ξᾰτο	ἐκεκρᾱ́ξᾰσθον	ἐκεκρᾱξᾰ́σθην	ἐκεκρᾱξᾰ́μεθᾰ	ἐκεκρᾱ́ξᾰσθε	ἐκεκρᾱ́ξᾰντο
	subjunctive	κεκρᾱ́ξωμαι	κεκρᾱ́ξῃ	κεκρᾱ́ξηται	κεκρᾱ́ξησθον	κεκρᾱ́ξησθον	κεκρᾱξώμεθᾰ	κεκρᾱ́ξησθε	κεκρᾱ́ξωνται
	optative	κεκρᾱξαίμην	κεκρᾱ́ξαιο	κεκρᾱ́ξαιτο	κεκρᾱ́ξαισθον	κεκρᾱξαίσθην	κεκρᾱξαίμεθᾰ	κεκρᾱ́ξαισθε	κεκρᾱ́ξαιντο
	imperative		κέκρᾱξαι	κεκρᾱξᾰ́σθω	κεκρᾱ́ξᾰσθον	κεκρᾱξᾰ́σθων		κεκρᾱ́ξᾰσθε	κεκρᾱξᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		κεκρᾶξαι			κεκρᾱ́ξᾰσθαι
participle	m	κεκρᾱ́ξᾱς			κεκρᾱξᾰ́μενος
	f	κεκρᾱ́ξᾱσᾰ			κεκρᾱξᾰμένη
	n	κεκρᾶξᾰν			κεκρᾱξᾰ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἔκρᾰγον, ἐκρᾰγόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔκρᾰγον	ἔκρᾰγες	ἔκρᾰγε(ν)	ἐκρᾰ́γετον	ἐκρᾰγέτην	ἐκρᾰ́γομεν	ἐκρᾰ́γετε	ἔκρᾰγον
	subjunctive	κρᾰ́γω	κρᾰ́γῃς	κρᾰ́γῃ	κρᾰ́γητον	κρᾰ́γητον	κρᾰ́γωμεν	κρᾰ́γητε	κρᾰ́γωσῐ(ν)
	optative	κρᾰ́γοιμῐ	κρᾰ́γοις	κρᾰ́γοι	κρᾰ́γοιτον	κρᾰγοίτην	κρᾰ́γοιμεν	κρᾰ́γοιτε	κρᾰ́γοιεν
	imperative		κρᾰ́γε	κρᾰγέτω	κρᾰ́γετον	κρᾰγέτων		κρᾰ́γετε	κρᾰγόντων
middle	indicative	ἐκρᾰγόμην	ἐκρᾰ́γου	ἐκρᾰ́γετο	ἐκρᾰ́γεσθον	ἐκρᾰγέσθην	ἐκρᾰγόμεθᾰ	ἐκρᾰ́γεσθε	ἐκρᾰ́γοντο
	subjunctive	κρᾰ́γωμαι	κρᾰ́γῃ	κρᾰ́γηται	κρᾰ́γησθον	κρᾰ́γησθον	κρᾰγώμεθᾰ	κρᾰ́γησθε	κρᾰ́γωνται
	optative	κρᾰγοίμην	κρᾰ́γοιο	κρᾰ́γοιτο	κρᾰ́γοισθον	κρᾰγοίσθην	κρᾰγοίμεθᾰ	κρᾰ́γοισθε	κρᾰ́γοιντο
	imperative		κρᾰγοῦ	κρᾰγέσθω	κρᾰ́γεσθον	κρᾰγέσθων		κρᾰ́γεσθε	κρᾰγέσθων
		active			middle
infinitive		κρᾰγεῖν			κρᾰγέσθαι
participle	m	κρᾰγών			κρᾰγόμενος
	f	κρᾰγοῦσᾰ			κρᾰγομένη
	n	κρᾰγόν			κρᾰγόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: κέκρᾰγᾰ

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κέκρᾰγᾰ	κέκρᾰγᾰς	κέκρᾰγε(ν)	κεκρᾰ́γᾰτον	κεκρᾰ́γᾰτον	κεκρᾰ́γᾰμεν	κεκρᾰ́γᾰτε	κεκρᾰ́γᾱσῐ(ν)
	subjunctive	κεκρᾰ́γω	κεκρᾰ́γῃς	κεκρᾰ́γῃ	κεκρᾰ́γητον	κεκρᾰ́γητον	κεκρᾰ́γωμεν	κεκρᾰ́γητε	κεκρᾰ́γωσῐ(ν)
	optative	κεκρᾰ́γοιμῐ, κεκρᾰγοίην	κεκρᾰ́γοις, κεκρᾰγοίης	κεκρᾰ́γοι, κεκρᾰγοίη	κεκρᾰ́γοιτον	κεκρᾰγοίτην	κεκρᾰ́γοιμεν	κεκρᾰ́γοιτε	κεκρᾰ́γοιεν
	imperative		κέκρᾰγε	κεκρᾰγέτω	κεκρᾰ́γετον	κεκρᾰγέτων		κεκρᾰ́γετε	κεκρᾰγόντων
		active
infinitive		κεκρᾰγέναι
participle	m	κεκρᾰγώς
	f	κεκρᾰγυῖᾰ
	n	κεκρᾰγός
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἐκεγρᾰ́γειν

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκεγρᾰ́γειν, ἐκεγρᾰ́γη	ἐκεγρᾰ́γεις, ἐκεγρᾰ́γης	ἐκεγρᾰ́γει(ν)	ἐκεγρᾰ́γετον	ἐκεγρᾰγέτην	ἐκεγρᾰ́γεμεν	ἐκεγρᾰ́γετε	ἐκεγρᾰ́γεσᾰν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future perfect: κεκρᾰ́ξομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	κεκρᾰ́ξομαι	κεκρᾰ́ξῃ, κεκρᾰ́ξει	κεκρᾰ́ξεται	κεκρᾰ́ξεσθον	κεκρᾰ́ξεσθον	κεκρᾰξόμεθᾰ	κεκρᾰ́ξεσθε	κεκρᾰ́ξονται
	optative	κεκρᾰξοίμην	κεκρᾰ́ξοιο	κεκρᾰ́ξοιτο	κεκρᾰ́ξοισθον	κεκρᾰξοίσθην	κεκρᾰξοίμεθᾰ	κεκρᾰ́ξοισθε	κεκρᾰ́ξοιντο
						middle/passive
infinitive						κεκρᾰ́ξεσθαι
participle	m					κεκρᾰξόμενος
	f					κεκρᾰξομένη
	n					κεκρᾰξόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• ἀνακράζω (anakrázō)
• ἀντικράζω (antikrázō)
• ἀποκράζω (apokrázō)
• διακράζω (diakrázō)
• ἐγκράζω (enkrázō)
• ἐκκράζω (ekkrázō)
• ἐπικράζω (epikrázō)
• κατακράζω (katakrázō)
• περικράζω (perikrázō)
• ὑπερκράζω (huperkrázō)

 

Related terms

• ἀκραγής (akragḗs)
• κέκραγμα (kékragma)
• κεκράκτης (kekráktēs)
• κραγέτης (kragétēs)
• κραγός (kragós)
• κρακτικός (kraktikós)

References

• “κράζω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “κράζω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• κράζω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Bauer, Walter et al. (2001) A Greek–English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
• G2896 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
• Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN

Greek

Etymology

From Ancient Greek κράζω (krázō).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈkɾazo/
• Hyphenation: κρά‧ζω

Verb

κράζω • (krázo) (past έκραξα, passive κράζομαι)

1. (intransitive) to without passive forms:
   1. (intransitive, of birds) to caw, croak, crow (make shrill or harsh sound, especially as of a crow, raven or rook)

      Ο κόρακας κράζει όλη νύχτα, ενοχλώντας αυτούς που προσπαθούν να κοιμηθούν.

      O kórakas krázei óli nýchta, enochlóntas aftoús pou prospathoún na koimithoún.

      The crow caws all night long, annoying those who are trying to sleep.

   2. (intransitive, figuratively, of humans) to roar, bellow, holler, yell, screech (shout out in a loud and/or annoying voice)

      Τι κράζει πάλι αυτή η χαζή δίπλα;

      Ti krázei páli aftí i chazí dípla?

      What's that silly one next door hollering about again?

   3. (transitive, figuratively) to call over, cry out for

      Με έκραξε από απέναντι νά ’ρθω.

      Me ékraxe apó apénanti ná ’rtho.

      He called me over from opposite.

2. (transitive, colloquial) to with passive forms and participle:
   1. (transitive, figuratively, colloquial) to rip to shreds, shout down, boo (criticize severely)

      Όλες οι εφημερίδες βγήκαν να τον κράξουν γι’ αυτό που είπε.

      Óles oi efimerídes vgíkan na ton kráxoun gi’ aftó pou eípe.

      All the papers came out and ripped him to shreds over what he said.

Conjugation

κράζω   κράζομαι

	Active voice ➤		Passive voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤	Present	Dependent
1 sg	κράζω	κράξω	κράζομαι	κραχτώ
2 sg	κράζεις	κράξεις	κράζεσαι	κραχτείς
3 sg	κράζει	κράξει	κράζεται	κραχτεί
1 pl	κράζουμε, [‑ομε]	κράξουμε, [‑ομε]	κραζόμαστε	κραχτούμε
2 pl	κράζετε	κράξετε	κράζεστε, κραζόσαστε	κραχτείτε
3 pl	κράζουν(ε)	κράξουν(ε)	κράζονται	κραχτούν(ε)
Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤	Imperfect	Simple past
1 sg	έκραζα	έκραξα	κραζόμουν(α)	κράχτηκα
2 sg	έκραζες	έκραξες	κραζόσουν(α)	κράχτηκες
3 sg	έκραζε	έκραξε	κραζόταν(ε)	κράχτηκε
1 pl	κράζαμε	κράξαμε	κραζόμασταν, (‑όμαστε)	κραχτήκαμε
2 pl	κράζατε	κράξατε	κραζόσασταν, (‑όσαστε)	κραχτήκατε
3 pl	έκραζαν, κράζαν(ε)	έκραξαν, κράξαν(ε)	κράζονταν, (κραζόντουσαν)	κράχτηκαν, κραχτήκαν(ε)
Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤	Continuous	Simple
1 sg	θα κράζω ➤	θα κράξω ➤	θα κράζομαι ➤	θα κραχτώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα κράζεις, …	θα κράξεις, …	θα κράζεσαι, …	θα κραχτείς, …
	Perfect aspect ➤		Perfect aspect
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … κράξει   έχω, έχεις, … κραγμένο, ‑η, ‑ο ➤		έχω, έχεις, … κραχτεί   είμαι, είσαι, … κραγμένος, ‑η, ‑ο ➤
Past perfect ➤	είχα, είχες, … κράξει   είχα, είχες, … κραγμένο, ‑η, ‑ο		είχα, είχες, … κραχτεί   ήμουν, ήσουν, … κραγμένος, ‑η, ‑ο
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … κράξει   θα έχω, θα έχεις, … κραγμένο, ‑η, ‑ο		θα έχω, θα έχεις, … κραχτεί   θα είμαι, θα είσαι, … κραγμένος, ‑η, ‑ο
Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	κράζε	κράξε, κράχ' 1	—	κράξου
2 pl	κράζετε	κράξτε, κράχτε2	κράζεστε	κραχτείτε
Other forms	Active voice		Passive voice
Present participle➤	κράζοντας ➤		—
Perfect participle➤	έχοντας κράξει ➤		κραγμένος, ‑η, ‑ο ➤
Nonfinite form➤	κράξει		κραχτεί
Notes     Appendix:Greek verbs	1. Colloquial apocopic perfective imperative + accusative of article & noun or weak pronouns e.g. κράχ' τον ("shout him down!")  2. Colloquial.  • (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.  • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.  • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Synonyms

• (caw, crow): κρώζω (krózo)
• (roar, bellow): κραυγάζω (kravgázo), ξεφωνίζω (xefonízo)
• (rip to shreds, boo): αποδοκιμάζω (apodokimázo), γιουχαΐζω (giouchaḯzo)

Antonyms

• (antonym(s) of "roar"): σιγομιλώ (sigomiló, “talk quietly”), ψιθυρίζω (psithyrízo, “whisper”)

Related terms

• κραγμένος (kragménos, “flaming, camp”)
• κραυγή f (kravgí, “cry, roar, shout, yell”)