συκοφάντης

Ancient Greek

Etymology

σῦκον (sûkon, “fig”) +‎ φαίνω (phaínō, “show”) +‎ -της (-tēs, masculine agent-noun suffix).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /syː.ko.pʰán.tɛːs/ → /sy.koˈɸan.tis/ → /si.koˈfan.dis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /syː.ko.pʰán.tɛːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /sy.koˈpʰan.te̝s/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /sy.koˈɸan.tis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /sy.koˈfan.tis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /si.koˈfan.dis/

Noun

σῡκοφᾰ́ντης • (sūkophántēs) m (genitive σῡκοφᾰ́ντου); first declension (Attic, Koine)

1. informant, denouncer (in court)
2. professional swindler
3. extortioner, oppressor
   • 300 BCE – 200 BCE, Septuagint, Proverbs 28.16:

     βασιλεὺς ἐνδεὴς προσόδων μέγας συκοφάντης, ὁ δὲ μισῶν ἀδικίαν μακρὸν χρόνον ζήσεται.

     basileùs endeḕs prosódōn mégas sukophántēs, ho dè misôn adikían makròn khrónon zḗsetai.

     • Translation by Charles Lee Brenton

       A king in need of revenues is a great oppressor: but he who hates injustice shall live a long time.

Declension

First declension of ὁ σῡκοφᾰ́ντης; τοῦ σῡκοφᾰ́ντου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ σῡκοφᾰ́ντης ho sūkophántēs	τὼ σῡκοφᾰ́ντᾱ tṑ sūkophántā	οἱ σῡκοφᾰ́νται hoi sūkophántai
Genitive	τοῦ σῡκοφᾰ́ντου toû sūkophántou	τοῖν σῡκοφᾰ́νταιν toîn sūkophántain	τῶν σῡκοφᾰντῶν tôn sūkophantôn
Dative	τῷ σῡκοφᾰ́ντῃ tôi sūkophántēi	τοῖν σῡκοφᾰ́νταιν toîn sūkophántain	τοῖς σῡκοφᾰ́νταις toîs sūkophántais
Accusative	τὸν σῡκοφᾰ́ντην tòn sūkophántēn	τὼ σῡκοφᾰ́ντᾱ tṑ sūkophántā	τοὺς σῡκοφᾰ́ντᾱς toùs sūkophántās
Vocative	σῡκοφᾰ́ντᾰ sūkophánta	σῡκοφᾰ́ντᾱ sūkophántā	σῡκοφᾰ́νται sūkophántai
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• σῡκοφᾰντέω (sūkophantéō)
• σῡκοφᾰ́ντημᾰ (sūkophántēma)
• σῡκοφᾰντητός (sūkophantētós)
• σῡκοφᾰντῐ́ᾱ (sūkophantíā)
• σῡκοφᾰντῐ́ᾱς (sūkophantíās)
• σῡκοφᾰντῐκός (sūkophantikós)
• σῡκοφᾰ́ντρῐᾱ (sūkophántriā)
• σῡκοφᾰντώδης (sūkophantṓdēs)

 

Descendants

• Latin: sȳcophanta
  • English: sycophant
  • Spanish: sicofanta
• Greek: συκοφάντης (sykofántis)

Further reading

• “συκοφάντης”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “συκοφάντης”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• συκοφάντης in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette

Greek

Etymology

From the Ancient Greek συκοφάντης (sukophántēs, “informant”). But how a φάντης (“who shows”) σῦκα (sûka, “figs”) came to mean "informant", is debated.

Pronunciation

• IPA^(key): /si.koˈfan.dis/
• Hyphenation: συ‧κο‧φά‧ντης

Noun

συκοφάντης • (sykofántis) m (feminine συκοφάντισσα or συκοφάντρια)

1. calumniator

Usage notes

συκοφάντης is a false friend of English sycophant, since the modern meaning of the English word is different.

Related terms

• συκοφάντηση f (sykofántisi, “calumniation”)
• συκοφαντία f (sykofantía, “calumniation”)
• συκοφαντικός (sykofantikós, “calumniatory”)
• συκοφαντώ (sykofantó, “calumniatε”)
• and see at φαντάζω (fantázo) and σύκο n (sýko, “fig”)