Abinomn edit

Noun edit

aine (dual ainerom, plural ainekon) (noun class 1)

  1. bandicoot[1]

References edit

  1. ^ Foley, William A. (2018) “The languages of Northwest New Guinea”, in Palmer, Bill, editor, The Languages and Linguistics of the New Guinea Area: A Comprehensive Guide (The World of Linguistics), volume 4, Berlin: De Gruyter Mouton, →ISBN, pages 433–568

Estonian edit

Etymology edit

A 19th-century literary loan from Finnish aine.[1]

Pronunciation edit

Noun edit

aine (genitive aine, partitive ainet)

  1. substance, material
  2. matter
  3. school subject, university course

Declension edit

Declension of aine (ÕS type 6/mõte, length gradation)
singular plural
nominative aine ained
accusative nom.
gen. aine
genitive ainete
partitive ainet aineid
illative ainesse ainetesse
aineisse
inessive aines ainetes
aineis
elative ainest ainetest
aineist
allative ainele ainetele
aineile
adessive ainel ainetel
aineil
ablative ainelt ainetelt
aineilt
translative aineks aineteks
aineiks
terminative aineni aineteni
essive ainena ainetena
abessive aineta aineteta
comitative ainega ainetega

Derived terms edit

References edit

  1. ^ aine”, in [ETY] Eesti etümoloogiasõnaraamat [Estonian Etymological Dictionary] (in Estonian) (online version), Tallinn: Eesti Keele Sihtasutus (Estonian Language Foundation), 2012

Finnish edit

 
Finnish Wikipedia has an article on:
Wikipedia fi

Etymology edit

From *aineh, related to Karelian aineh and Estonian aine (loan from Finnish), probably borrowed from Proto-Norse [Term?], from Proto-Germanic *afniz (compare Swedish ämne (matter, subject)). The correspondence of Germanic *f with Finnish i may seem exceptional,[1] but has a parallel in eine. The sense "essay" was coined by Finnish folklorist and linguist Daniel Europaeus in 1853 (as ainekirjoitus).

Pronunciation edit

  • IPA(key): /ˈɑi̯neˣ/, [ˈɑ̝i̯ne̞(ʔ)]
  • Rhymes: -ɑine
  • Syllabification(key): ai‧ne

Noun edit

aine

  1. matter, material, substance
  2. subject, discipline (particular area of study, especially one taught in a school)
    Hänen lempiaineensa on fysiikka.
    Her favorite subject is physics.
  3. essay (written composition of moderate length exploring a particular issue or subject, especially on written as part of one's schoolwork)

Declension edit

Inflection of aine (Kotus type 48/hame, no gradation)
nominative aine aineet
genitive aineen aineiden
aineitten
partitive ainetta aineita
illative aineeseen aineisiin
aineihin
singular plural
nominative aine aineet
accusative nom. aine aineet
gen. aineen
genitive aineen aineiden
aineitten
partitive ainetta aineita
inessive aineessa aineissa
elative aineesta aineista
illative aineeseen aineisiin
aineihin
adessive aineella aineilla
ablative aineelta aineilta
allative aineelle aineille
essive aineena aineina
translative aineeksi aineiksi
abessive aineetta aineitta
instructive ainein
comitative See the possessive forms below.
Possessive forms of aine (Kotus type 48/hame, no gradation)
first-person singular possessor
singular plural
nominative aineeni aineeni
accusative nom. aineeni aineeni
gen. aineeni
genitive aineeni aineideni
aineitteni
partitive ainettani aineitani
inessive aineessani aineissani
elative aineestani aineistani
illative aineeseeni aineisiini
aineihini
adessive aineellani aineillani
ablative aineeltani aineiltani
allative aineelleni aineilleni
essive aineenani aineinani
translative aineekseni aineikseni
abessive aineettani aineittani
instructive
comitative aineineni
second-person singular possessor
singular plural
nominative aineesi aineesi
accusative nom. aineesi aineesi
gen. aineesi
genitive aineesi aineidesi
aineittesi
partitive ainettasi aineitasi
inessive aineessasi aineissasi
elative aineestasi aineistasi
illative aineeseesi aineisiisi
aineihisi
adessive aineellasi aineillasi
ablative aineeltasi aineiltasi
allative aineellesi aineillesi
essive aineenasi aineinasi
translative aineeksesi aineiksesi
abessive aineettasi aineittasi
instructive
comitative aineinesi
first-person plural possessor
singular plural
nominative aineemme aineemme
accusative nom. aineemme aineemme
gen. aineemme
genitive aineemme aineidemme
aineittemme
partitive ainettamme aineitamme
inessive aineessamme aineissamme
elative aineestamme aineistamme
illative aineeseemme aineisiimme
aineihimme
adessive aineellamme aineillamme
ablative aineeltamme aineiltamme
allative aineellemme aineillemme
essive aineenamme aineinamme
translative aineeksemme aineiksemme
abessive aineettamme aineittamme
instructive
comitative aineinemme
second-person plural possessor
singular plural
nominative aineenne aineenne
accusative nom. aineenne aineenne
gen. aineenne
genitive aineenne aineidenne
aineittenne
partitive ainettanne aineitanne
inessive aineessanne aineissanne
elative aineestanne aineistanne
illative aineeseenne aineisiinne
aineihinne
adessive aineellanne aineillanne
ablative aineeltanne aineiltanne
allative aineellenne aineillenne
essive aineenanne aineinanne
translative aineeksenne aineiksenne
abessive aineettanne aineittanne
instructive
comitative aineinenne
third-person possessor
singular plural
nominative aineensa aineensa
accusative nom. aineensa aineensa
gen. aineensa
genitive aineensa aineidensa
aineittensa
partitive ainettaan
ainettansa
aineitaan
aineitansa
inessive aineessaan
aineessansa
aineissaan
aineissansa
elative aineestaan
aineestansa
aineistaan
aineistansa
illative aineeseensa aineisiinsa
aineihinsa
adessive aineellaan
aineellansa
aineillaan
aineillansa
ablative aineeltaan
aineeltansa
aineiltaan
aineiltansa
allative aineelleen
aineellensa
aineilleen
aineillensa
essive aineenaan
aineenansa
aineinaan
aineinansa
translative aineekseen
aineeksensa
aineikseen
aineiksensa
abessive aineettaan
aineettansa
aineittaan
aineittansa
instructive
comitative aineineen
aineinensa

Synonyms edit

Derived terms edit

compounds

References edit

  1. ^ Itkonen, Erkki, Kulonen, Ulla-Maija, editors (1992–2000), Suomen sanojen alkuperä [The origin of Finnish words]‎[1] (in Finnish) (online version; note: also includes other etymological sources), Helsinki: Institute for the Languages of Finland/Finnish Literature Society, →ISBN

Further reading edit

French edit

Etymology edit

Inherited from Vulgar Latin *inguinem, a masculine form of the Classical Latin neuter noun inguen.

Pronunciation edit

Noun edit

aine f (plural aines)

  1. groin

Related terms edit

Further reading edit

Gilbertese edit

Noun edit

aine

  1. woman

References edit

  • Ginny Sullivan, Iango Mai Kiribati (1986)

Ingrian edit

Etymology 1 edit

From Proto-Finnic *ainëh. Cognates include Finnish aine.

Pronunciation edit

Noun edit

aine

  1. material
    • 1937, V. A. Tetjurev, translated by N. J. Molotsova, Loonnontiito oppikirja alkușkoulua vart (toin osa), Leningrad: Riikin Ucebno-Pedagogiceskoi Izdateljstva, page 24:
      Heinän söökiil lammas kasvattaa lihhoja ja ku susi sööp lampaan, ni sil viisii hänen toittu tekahuu niist aineist, kummiil toittiis lammas.
      With the food from hay the sheep grows its meat and when the wolf eats the sheep, that way his feeding is made up from those materials, with which the sheep fed itself.
Declension edit
Declension of aine (type 6/lähe, no gradation)
singular plural
nominative aine aineet
genitive aineen ainein
partitive ainetta aineita
illative aineesse aineisse
inessive ainees aineis
elative aineest aineist
allative aineelle aineille
adessive aineel aineil
ablative aineelt aineilt
translative aineeks aineiks
essive aineenna, aineen aineinna, ainein
exessive1) aineent aineint
1) obsolete
*) the accusative corresponds with either the genitive (sg) or nominative (pl)
**) the comitative is formed by adding the suffix -ka? or -kä? to the genitive.
Derived terms edit

Etymology 2 edit

See the etymology of the corresponding lemma form.

Pronunciation edit

Adverb edit

aine

  1. Alternative form of ain
    • 1936, D. I. Efimov, Lukukirja: Inkeroisia alkușkouluja vart (ensimäine osa), Leningrad: Riikin Ucebno-pedagogiceskoi Izdateljstva, page 9:
      Talveel aine lampinka noisemma ylös ja lampinka illassamma.
      In the winter we always get up with a lamp and eat supper with a lamp.

Manam edit

Noun edit

áine

  1. woman

References edit

  • Alexandra Y. Aikhenvald, The Art of Grammar: A Practical Guide (2015, →ISBN, page 112

Pohnpeian edit

Alternative forms edit

Etymology edit

From ain +‎ -e.

Verb edit

aine

  1. (transitive) to iron
    E aine likou.
    She ironed the clothes.