Basque

edit

Etymology 1

edit

Adjective

edit

barnen

  1. superlative degree of barna
Declension
edit

Adverb

edit

barnen

  1. superlative degree of barna

Etymology 2

edit

Adjective

edit

barnen

  1. genitive plural of barna

Noun

edit

barnen

  1. genitive plural of barna

Dutch

edit

Etymology

edit

From Middle Dutch bernen, barnen, from Old Dutch *brinnan, from Proto-Germanic *brinnaną.

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /ˈbɑrnə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: bar‧nen

Verb

edit

barnen

  1. (archaic) to burn

Inflection

edit
Conjugation of barnen (weak)
infinitive barnen
past singular barnde
past participle gebarnd
infinitive barnen
gerund barnen n
present tense past tense
1st person singular barn barnde
2nd person sing. (jij) barnt, barn2 barnde
2nd person sing. (u) barnt barnde
2nd person sing. (gij) barnt barnde
3rd person singular barnt barnde
plural barnen barnden
subjunctive sing.1 barne barnde
subjunctive plur.1 barnen barnden
imperative sing. barn
imperative plur.1 barnt
participles barnend gebarnd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Middle Dutch

edit

Verb

edit

barnen

  1. Alternative form of bernen

Middle English

edit

Etymology

edit

From barn +‎ -en (plural suffix).

Noun

edit

barnen

  1. plural of barn (child)

Swedish

edit

Noun

edit

barnen

  1. definite plural of barn