Dutch edit

Etymology edit

From Middle Dutch wapenen. Equivalent to wapen +‎ -en.

Pronunciation edit

  • IPA(key): /ˈʋaːpənə(n)/
  • (file)
  • Hyphenation: wa‧pe‧nen

Verb edit

wapenen

  1. (transitive) to arm, to give weapons to
  2. (transitive) to reinforce, to protect

Inflection edit

Inflection of wapenen (weak)
infinitive wapenen
past singular wapende
past participle gewapend
infinitive wapenen
gerund wapenen n
present tense past tense
1st person singular wapen wapende
2nd person sing. (jij) wapent wapende
2nd person sing. (u) wapent wapende
2nd person sing. (gij) wapent wapende
3rd person singular wapent wapende
plural wapenen wapenden
subjunctive sing.1 wapene wapende
subjunctive plur.1 wapenen wapenden
imperative sing. wapen
imperative plur.1 wapent
participles wapenend gewapend
1) Archaic.

Derived terms edit