Dutch

edit

Etymology

edit

From Middle Dutch wapenen. Equivalent to wapen +‎ -en.

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /ˈʋaːpənə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: wa‧pe‧nen

Verb

edit

wapenen

  1. (transitive) to arm, to give weapons to
  2. (transitive) to reinforce, to protect
    Gewapend beton is heel stevig.Reinforced concrete is very tough.

Conjugation

edit
Conjugation of wapenen (weak)
infinitive wapenen
past singular wapende
past participle gewapend
infinitive wapenen
gerund wapenen n
present tense past tense
1st person singular wapen wapende
2nd person sing. (jij) wapent wapende
2nd person sing. (u) wapent wapende
2nd person sing. (gij) wapent wapende
3rd person singular wapent wapende
plural wapenen wapenden
subjunctive sing.1 wapene wapende
subjunctive plur.1 wapenen wapenden
imperative sing. wapen
imperative plur.1 wapent
participles wapenend gewapend
1) Archaic.

Derived terms

edit