Latin

edit

Pronunciation

edit

Etymology 1

edit

From faciō +‎ -tō.

Verb

edit

factō (present infinitive factāre, perfect active factāvī, supine factātum); first conjugation

  1. to make, do, or perform regularly or frequently
Conjugation
edit
   Conjugation of factō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present factō factās factat factāmus factātis factant
imperfect factābam factābās factābat factābāmus factābātis factābant
future factābō factābis factābit factābimus factābitis factābunt
perfect factāvī factāvistī factāvit factāvimus factāvistis factāvērunt,
factāvēre
pluperfect factāveram factāverās factāverat factāverāmus factāverātis factāverant
future perfect factāverō factāveris factāverit factāverimus factāveritis factāverint
passive present factor factāris,
factāre
factātur factāmur factāminī factantur
imperfect factābar factābāris,
factābāre
factābātur factābāmur factābāminī factābantur
future factābor factāberis,
factābere
factābitur factābimur factābiminī factābuntur
perfect factātus + present active indicative of sum
pluperfect factātus + imperfect active indicative of sum
future perfect factātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present factem factēs factet factēmus factētis factent
imperfect factārem factārēs factāret factārēmus factārētis factārent
perfect factāverim factāverīs factāverit factāverīmus factāverītis factāverint
pluperfect factāvissem factāvissēs factāvisset factāvissēmus factāvissētis factāvissent
passive present facter factēris,
factēre
factētur factēmur factēminī factentur
imperfect factārer factārēris,
factārēre
factārētur factārēmur factārēminī factārentur
perfect factātus + present active subjunctive of sum
pluperfect factātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present factā factāte
future factātō factātō factātōte factantō
passive present factāre factāminī
future factātor factātor factantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives factāre factāvisse factātūrum esse factārī factātum esse factātum īrī
participles factāns factātūrus factātus factandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
factandī factandō factandum factandō factātum factātū
Derived terms
edit

Etymology 2

edit

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

edit

factō n

  1. dative/ablative singular of factum (fact, deed, act, doing)

Participle

edit

factō

  1. dative/ablative masculine/neuter singular of factus

References

edit
  • facto”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • facto in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.

Portuguese

edit

Alternative forms

edit

Etymology

edit

Learned borrowing from Latin factum. Doublet of feito.

Pronunciation

edit
 

Noun

edit

facto m (plural factos) (European Portuguese spelling)

  1. fact (something which is real)

Derived terms

edit
edit

Spanish

edit

Etymology

edit

Borrowed from Latin factum. Compare the inherited doublet hecho.

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /ˈfaɡto/ [ˈfaɣ̞.t̪o]
  • Rhymes: -aɡto
  • Syllabification: fac‧to

Noun

edit

facto m (plural factos)

  1. (archaic) fact (something which is real)

Further reading

edit