insero
Latin edit
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /ˈin.se.roː/, [ˈĩːs̠ɛroː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈin.se.ro/, [ˈinsero]
Etymology 1 edit
From in- + serō (“plant, sow”).
Verb edit
īnserō (present infinitive īnserere, perfect active īnsēvī, supine īnsitum); third conjugation
Conjugation edit
Etymology 2 edit
From in- + serō (“join, bind together, connect, entwine, interweave”).
Verb edit
īnserō (present infinitive īnserere, perfect active īnseruī, supine īnsertum); third conjugation
Conjugation edit
Derived terms edit
Descendants edit
- Asturian: enxirir, partially inxerir
- Catalan: inserir
- English: insert
- French: insérer
- Galician: inserir
- Italian: inserire
- Portuguese: enxerir, inserir
- Spanish: enjerir, enserir, injerir, inserir
References edit
- “insero”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “insero”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- insero in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- to interpolate, insert something: inserere orationi aliquid
- to interpolate, insert something: inserere orationi aliquid
Anagrams edit
Spanish edit
Verb edit
insero