insinuar
Catalan edit
Etymology edit
Borrowed from Latin īnsinuāre.
Pronunciation edit
- IPA(key): (Central, Balearic) [in.si.nuˈa]
- IPA(key): (Valencian) [in.si.nuˈaɾ]
- Homophone: insinuà
- Rhymes: -a(ɾ)
Verb edit
insinuar (first-person singular present insinuo, first-person singular preterite insinuí, past participle insinuat)
- (transitive, takes a reflexive pronoun) to insinuate, hint
Conjugation edit
Conjugation of insinuar (first conjugation)
Related terms edit
Further reading edit
- “insinuar” in Diccionari de la llengua catalana, segona edició, Institut d’Estudis Catalans.
- “insinuar”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2024
- “insinuar” in Diccionari normatiu valencià, Acadèmia Valenciana de la Llengua.
- “insinuar” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.
Portuguese edit
Etymology edit
Borrowed from Latin īnsinuāre.
Pronunciation edit
Verb edit
insinuar (first-person singular present insinuo, first-person singular preterite insinuei, past participle insinuado)
Conjugation edit
Conjugation of insinuar (See Appendix:Portuguese verbs)
1Brazilian Portuguese.
2European Portuguese.
Related terms edit
Spanish edit
Etymology edit
Borrowed from Latin īnsinuāre.
Pronunciation edit
Verb edit
insinuar (first-person singular present insinúo, first-person singular preterite insinué, past participle insinuado)
Conjugation edit
Conjugation of insinuar (u-ú alternation) (See Appendix:Spanish verbs)
Selected combined forms of insinuar (u-ú alternation)
These forms are generated automatically and may not actually be used. Pronoun usage varies by region.
Related terms edit
Further reading edit
- “insinuar”, in Diccionario de la lengua española, Vigésima tercera edición, Real Academia Española, 2014