See also: klären

Dutch edit

Etymology edit

From klaar +‎ -en.

Pronunciation edit

  • IPA(key): /ˈklaː.rə(n)/
  • (file)
  • Hyphenation: kla‧ren
  • Rhymes: -aːrən

Verb edit

klaren

  1. (transitive) to finish, to complete, to get (something) done
    Synonyms: afhandelen, voltooien

Inflection edit

Inflection of klaren (weak)
infinitive klaren
past singular klaarde
past participle geklaard
infinitive klaren
gerund klaren n
present tense past tense
1st person singular klaar klaarde
2nd person sing. (jij) klaart klaarde
2nd person sing. (u) klaart klaarde
2nd person sing. (gij) klaart klaarde
3rd person singular klaart klaarde
plural klaren klaarden
subjunctive sing.1 klare klaarde
subjunctive plur.1 klaren klaarden
imperative sing. klaar
imperative plur.1 klaart
participles klarend geklaard
1) Archaic.

German edit

Pronunciation edit

Adjective edit

klaren

  1. inflection of klar:
    1. strong genitive masculine/neuter singular
    2. weak/mixed genitive/dative all-gender singular
    3. strong/weak/mixed accusative masculine singular
    4. strong dative plural
    5. weak/mixed all-case plural