klaren
See also: klären
Dutch edit
Etymology edit
Pronunciation edit
Verb edit
klaren
- (transitive) to finish, to complete, to get (something) done
- Synonyms: afhandelen, voltooien
Inflection edit
Inflection of klaren (weak) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | klaren | |||
past singular | klaarde | |||
past participle | geklaard | |||
infinitive | klaren | |||
gerund | klaren n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | klaar | klaarde | ||
2nd person sing. (jij) | klaart | klaarde | ||
2nd person sing. (u) | klaart | klaarde | ||
2nd person sing. (gij) | klaart | klaarde | ||
3rd person singular | klaart | klaarde | ||
plural | klaren | klaarden | ||
subjunctive sing.1 | klare | klaarde | ||
subjunctive plur.1 | klaren | klaarden | ||
imperative sing. | klaar | |||
imperative plur.1 | klaart | |||
participles | klarend | geklaard | ||
1) Archaic. |
German edit
Pronunciation edit
Adjective edit
klaren