lonen
See also: lönen
Amis edit
Noun edit
lonen
Dutch edit
Pronunciation edit
Etymology 1 edit
From Middle Dutch lônen, from Old Dutch *lōnon, from Proto-West Germanic *launōn. Equivalent to loon + -en.
Verb edit
lonen
- (intransitive) to be rewarding, to pay, to be profitable
- Misdaad loont niet.
- Crime doesn't pay.
Inflection edit
Inflection of lonen (weak) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | lonen | |||
past singular | loonde | |||
past participle | geloond | |||
infinitive | lonen | |||
gerund | lonen n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | loon | loonde | ||
2nd person sing. (jij) | loont | loonde | ||
2nd person sing. (u) | loont | loonde | ||
2nd person sing. (gij) | loont | loonde | ||
3rd person singular | loont | loonde | ||
plural | lonen | loonden | ||
subjunctive sing.1 | lone | loonde | ||
subjunctive plur.1 | lonen | loonden | ||
imperative sing. | loon | |||
imperative plur.1 | loont | |||
participles | lonend | geloond | ||
1) Archaic. |
Derived terms edit
Etymology 2 edit
See the etymology of the corresponding lemma form.
Noun edit
lonen
Middle Dutch edit
Etymology edit
From Old Dutch *lōnon, from Proto-West Germanic *launōn. Equivalent to lôon + -en.
Verb edit
lônen
Inflection edit
This verb needs an inflection-table template.
Derived terms edit
Descendants edit
- Dutch: lonen
Further reading edit
- “lonen (II)”, in Vroegmiddelnederlands Woordenboek, 2000
- Verwijs, E., Verdam, J. (1885–1929) “lonen (I)”, in Middelnederlandsch Woordenboek, The Hague: Martinus Nijhoff, →ISBN, page I