odtrącić
Old Polish edit
Etymology edit
From od- + trącić. First attested in the fifteenth century.
Pronunciation edit
Verb edit
odtrącić pf (imperfective ottrącać)
- to cast off, to get rid of
- 1895 [Fifteenth century], Franciszek Piekosiński, editor, Tłumaczenia polskie statutów ziemskich. Kodeks Działyńskich I[1], page 47:
- Vstawiamy, aczby kto chczal o maszoboystwo kogo gabacz..., tedy to ma czinycz do trzech lath, nysz wynydą... od zabicza glowy. Aczlyby po trzech lyeczech chczal czynycz, tedi dawnoscz tho odtrączy (petenti... pro capite obstabit exceptio praesriptionis obiectus)
- [Ustawiamy, aczby kto chciał o mężobojstwo kogo gabać..., tedy to ma czynić do trzech lat, niż wynidą... od zabicia głowy. Aczliby po trzech leciech chciał czynić, tedy dawność to odtrąci (petenti... pro capite obstabit exceptio praesriptionis obiectus)]
- 1885 [End of the fifteenth century], Jan Baudouina de Courtenay, Jan Karłowicz, Antoni Adam Kryńskiego, Malinowski Lucjan, editors, Prace Filologiczne[2], volume III, page 286:
- Retrocedens dum fert vestigia cancer, hispida saxosis terga relisit, odtraczyl, aquis
- [Retrocedens dum fert vestigia cancer, hispida saxosis terga relisit, odtrącił, aquis]
- (reflexive with się) to abstain from
- 1895 [Fifteenth century], Franciszek Piekosiński, editor, Tłumaczenia polskie statutów ziemskich. Kodeks Działyńskich I[3], page 45:
- Czastokrocz syą przygadza, ysze geden pylnyeyszy gest syebye obeszrzenya y syedlenya nysz drvgy..., dla ktorego obyczaya domownyk czastokrocz odtrączy syą (se subtrahit) od bvdowanya y polepszenya swego gymyena
- [Częstokroć się przygadza, iże jeden pilniejszy jest siebie obeźrzenia i siedlenia niż drugi,..., dla ktorego obyczaja domownik częstokroć odtrąci się (se subtrahit) od budowania i polepszenia swego jimienia]
Descendants edit
- Polish: odtrącić
References edit
- B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “odtrącić, odtrącić się”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN
Polish edit
Alternative forms edit
Etymology edit
Inherited from Old Polish odtrącić. By surface analysis, od- + trącić.
Pronunciation edit
- IPA(key): /ɔtˈtrɔɲ.t͡ɕit͡ɕ/
- (Middle Polish) IPA(key): /ɔtˈtrɔ̃.t͡ɕit͡ɕ/
Audio (file) - Rhymes: -ɔɲt͡ɕit͡ɕ
- Syllabification: od‧trą‧cić
Verb edit
odtrącić pf (imperfective odtrącać)
- (transitive) to knock off (to remove by hitting)
- (transitive) to jostle off [+instrumental = with what]
- (transitive) to brush off, to spurn; to reject
- (transitive) to deduct, to take away (to remove from a sum)
- (transitive) to brush off, to push away (to end a close relationship with someone)
- (transitive) to reject, to banish; to suppress (to not allow to one's mind)
- (transitive, obsolete) to dissuade, to discourage
- Synonyms: zniechęcić, zrazić
- (transitive, Middle Polish) to damage by jostling
- (reflexive with się, rare) to be knocked off
- (reflexive with się, Middle Polish) to trip, to stumble, to fall
- Synonym: potknąć
- (reflexive with się, Middle Polish) to be dissuaded, to be discouraged
- Synonyms: zniechęcić się, zrazić
Conjugation edit
Derived terms edit
noun
Related terms edit
verbs
Further reading edit
- odtrącić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- odtrącić in Polish dictionaries at PWN
- Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “odtrącić”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
- Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “odtrącić się”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
- Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “odtrącić”, in Słownik języka polskiego[4]
- Aleksander Zdanowicz (1861) “odtrącić”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861[5]
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1904), “odtrącić”, in Słownik języka polskiego[6] (in Polish), volume 3, Warsaw, page 675
- odtrącić in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego