Latin edit

Etymology edit

Uncertain. Possibly a doublet of paveō, pudeō, repudium, and tripudium.

Pronunciation edit

Verb edit

paviō (present infinitive pavīre, perfect active pavīvī, supine pavītum); fourth conjugation

  1. to beat, strike
  2. to ram
  3. to tread down

Conjugation edit

   Conjugation of paviō (fourth conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present paviō pavīs pavit pavīmus pavītis paviunt
imperfect paviēbam paviēbās paviēbat paviēbāmus paviēbātis paviēbant
future paviam paviēs paviet paviēmus paviētis pavient
perfect pavīvī pavīvistī pavīvit pavīvimus pavīvistis pavīvērunt,
pavīvēre
pluperfect pavīveram pavīverās pavīverat pavīverāmus pavīverātis pavīverant
future perfect pavīverō pavīveris pavīverit pavīverimus pavīveritis pavīverint
passive present pavior pavīris,
pavīre
pavītur pavīmur pavīminī paviuntur
imperfect paviēbar paviēbāris,
paviēbāre
paviēbātur paviēbāmur paviēbāminī paviēbantur
future paviar paviēris,
paviēre
paviētur paviēmur paviēminī pavientur
perfect pavītus + present active indicative of sum
pluperfect pavītus + imperfect active indicative of sum
future perfect pavītus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present paviam paviās paviat paviāmus paviātis paviant
imperfect pavīrem pavīrēs pavīret pavīrēmus pavīrētis pavīrent
perfect pavīverim pavīverīs pavīverit pavīverīmus pavīverītis pavīverint
pluperfect pavīvissem pavīvissēs pavīvisset pavīvissēmus pavīvissētis pavīvissent
passive present paviar paviāris,
paviāre
paviātur paviāmur paviāminī paviantur
imperfect pavīrer pavīrēris,
pavīrēre
pavīrētur pavīrēmur pavīrēminī pavīrentur
perfect pavītus + present active subjunctive of sum
pluperfect pavītus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present pavī pavīte
future pavītō pavītō pavītōte paviuntō
passive present pavīre pavīminī
future pavītor pavītor paviuntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives pavīre pavīvisse pavītūrum esse pavīrī pavītum esse pavītum īrī
participles paviēns pavītūrus pavītus paviendus,
paviundus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
paviendī paviendō paviendum paviendō pavītum pavītū

Derived terms edit

Descendants edit

  • Vulgar Latin: *pavāre

References edit

  • pavio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • pavio”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • pavio in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
  • pavio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.

Portuguese edit

Etymology edit

Inherited from Old Galician-Portuguese pavio, from Vulgar Latin *papīlus,[1][2] from Latin papyrus, from Ancient Greek πάπυρος (pápuros); alternatively, it may have arrived through the Spanish cognate pabilo,[3][4] although this is less likely. Doublet of papiro and papel.

Pronunciation edit

 

  • Rhymes: -iu
  • Hyphenation: pa‧vi‧o

Noun edit

pavio m (plural pavios)

  1. fuse (cord used to ignite a charge)
  2. wick (burning cord of a candle)
    Synonym: mecha

Derived terms edit

References edit