procederen
Dutch edit
Etymology edit
From French procéder, from Latin procedere (“to go forward, advance”), itself from pro- (“forward”) + cedere (“to go”).
Pronunciation edit
Audio (file)
Verb edit
procederen
- (intransitive) To proceed, start/follow a procedure, operate
- (intransitive) To litigate, resort to a legal procedure
Inflection edit
Inflection of procederen (weak) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | procederen | |||
past singular | procedeerde | |||
past participle | geprocedeerd | |||
infinitive | procederen | |||
gerund | procederen n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | procedeer | procedeerde | ||
2nd person sing. (jij) | procedeert | procedeerde | ||
2nd person sing. (u) | procedeert | procedeerde | ||
2nd person sing. (gij) | procedeert | procedeerde | ||
3rd person singular | procedeert | procedeerde | ||
plural | procederen | procedeerden | ||
subjunctive sing.1 | procedere | procedeerde | ||
subjunctive plur.1 | procederen | procedeerden | ||
imperative sing. | procedeer | |||
imperative plur.1 | procedeert | |||
participles | procederend | geprocedeerd | ||
1) Archaic. |
Synonyms edit
Related terms edit
Galician edit
Verb edit
procederen
- inflection of proceder: