rozprawiać

Polish

Etymology

From rozprawić +‎ -ać.

Pronunciation

• IPA^(key): /rɔsˈpra.vjat͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -avjat͡ɕ
• Syllabification: roz‧pra‧wiać

Verb

rozprawiać impf

1. (intransitive) to converse, to discourse, to pontificate [+ o (locative) = on something]

Verb

rozprawiać impf (perfective rozprawić)

1. (reflexive with się) to get even, to hit back, to get revenge

Conjugation

Conjugation of rozprawiać impf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		rozprawiać
present tense	1st	rozprawiam			rozprawiamy
	2nd	rozprawiasz			rozprawiacie
	3rd	rozprawia			rozprawiają
	impersonal	rozprawia się
past tense	1st	rozprawiałem, -(e)m rozprawiał	rozprawiałam, -(e)m rozprawiała	rozprawiałom, -(e)m rozprawiało	rozprawialiśmy, -(e)śmy rozprawiali	rozprawiałyśmy, -(e)śmy rozprawiały
	2nd	rozprawiałeś, -(e)ś rozprawiał	rozprawiałaś, -(e)ś rozprawiała	rozprawiałoś, -(e)ś rozprawiało	rozprawialiście, -(e)ście rozprawiali	rozprawiałyście, -(e)ście rozprawiały
	3rd	rozprawiał	rozprawiała	rozprawiało	rozprawiali	rozprawiały
	impersonal	rozprawiano
future tense	1st	będę rozprawiał, będę rozprawiać	będę rozprawiała, będę rozprawiać	będę rozprawiało, będę rozprawiać	będziemy rozprawiali, będziemy rozprawiać	będziemy rozprawiały, będziemy rozprawiać
	2nd	będziesz rozprawiał, będziesz rozprawiać	będziesz rozprawiała, będziesz rozprawiać	będziesz rozprawiało, będziesz rozprawiać	będziecie rozprawiali, będziecie rozprawiać	będziecie rozprawiały, będziecie rozprawiać
	3rd	będzie rozprawiał, będzie rozprawiać	będzie rozprawiała, będzie rozprawiać	będzie rozprawiało, będzie rozprawiać	będą rozprawiali, będą rozprawiać	będą rozprawiały, będą rozprawiać
	impersonal	będzie rozprawiać się
conditional	1st	rozprawiałbym, bym rozprawiał	rozprawiałabym, bym rozprawiała	rozprawiałobym, bym rozprawiało	rozprawialibyśmy, byśmy rozprawiali	rozprawiałybyśmy, byśmy rozprawiały
	2nd	rozprawiałbyś, byś rozprawiał	rozprawiałabyś, byś rozprawiała	rozprawiałobyś, byś rozprawiało	rozprawialibyście, byście rozprawiali	rozprawiałybyście, byście rozprawiały
	3rd	rozprawiałby, by rozprawiał	rozprawiałaby, by rozprawiała	rozprawiałoby, by rozprawiało	rozprawialiby, by rozprawiali	rozprawiałyby, by rozprawiały
	impersonal	rozprawiano by
imperative	1st	niech rozprawiam			rozprawiajmy
	2nd	rozprawiaj			rozprawiajcie
	3rd	niech rozprawia			niech rozprawiają
active adjectival participle		rozprawiający	rozprawiająca	rozprawiające	rozprawiający	rozprawiające
contemporary adverbial participle		rozprawiając
verbal noun		rozprawianie

Derived terms

noun

• rozprawa

 

Related terms

noun

• rozprawka

 

Further reading

• rozprawiać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• rozprawiać in Polish dictionaries at PWN