smeden
DutchEdit
EtymologyEdit
From Middle Dutch smēden, from Old Dutch smithon, from Proto-Germanic *smiþōną.
PronunciationEdit
VerbEdit
smeden
InflectionEdit
Inflection of smeden (weak) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | smeden | |||
past singular | smeedde | |||
past participle | gesmeed | |||
infinitive | smeden | |||
gerund | smeden n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | smeed | smeedde | ||
2nd person sing. (jij) | smeedt | smeedde | ||
2nd person sing. (u) | smeedt | smeedde | ||
2nd person sing. (gij) | smeedt | smeedde | ||
3rd person singular | smeedt | smeedde | ||
plural | smeden | smeedden | ||
subjunctive sing.1 | smede | smeedde | ||
subjunctive plur.1 | smeden | smeedden | ||
imperative sing. | smeed | |||
imperative plur.1 | smeedt | |||
participles | smedend | gesmeed | ||
1) Archaic. |
Derived termsEdit
Related termsEdit
DescendantsEdit
- Negerhollands: smid
Middle DutchEdit
EtymologyEdit
From Old Dutch smithon, from Proto-Germanic *smiþōną.
VerbEdit
smēden
- To forge.
InflectionEdit
This verb needs an inflection-table template.
DescendantsEdit
Further readingEdit
- “smeden (II)”, in Vroegmiddelnederlands Woordenboek, 2000
- Verwijs, E.; Verdam, J. (1885–1929), “smeden”, in Middelnederlandsch Woordenboek, The Hague: Martinus Nijhoff, →ISBN
Norwegian BokmålEdit
NounEdit
smeden m
Norwegian NynorskEdit
NounEdit
smeden m
SwedishEdit
NounEdit
smeden