svara
English edit
Etymology edit
Noun edit
svara (plural svaras)
Alternative forms edit
Faroese edit
Verb edit
svara (third person singular past indicative svaraði, third person plural past indicative svarað, supine svarað)
- to answer
Conjugation edit
Conjugation of svara (group v-30) | ||
---|---|---|
infinitive | svara | |
supine | svarað | |
participle (a6)1 | svarandi | svaraður |
present | past | |
first singular | svari | svaraði |
second singular | svarar | svaraði |
third singular | svarar | svaraði |
plural | svara | svaraðu |
imperative | ||
singular | svara! | |
plural | svarið! | |
1Only the past participle being declined. |
Related terms edit
See also edit
Icelandic edit
Etymology edit
From Old Norse svara (“to answer”). Compare svar (“a response”).
Pronunciation edit
Verb edit
svara (weak verb, third-person singular past indicative svaraði, supine svarað)
- (intransitive) to answer, to respond, to reply
- Isaiah 40 (Icelandic, English)
- Heyr, einhver segir: "Kalla þú!" Og ég svara: "Hvað skal ég kalla?" "Allt hold er gras og allur yndisleikur þess sem blóm vallarins. Grasið visnar, blómin fölna, þegar Drottinn andar á þau. Sannlega, mennirnir eru gras. Grasið visnar, blómin fölna, en orð Guðs vors stendur stöðugt eilíflega."
- A voice says, "Cry out." And I answer, "What shall I cry?" "All men are like grass, and all their glory is like the flowers of the field. The grass withers and the flowers fall, because the breath of the LORD blows on them. Surely the people are grass. The grass withers and the flowers fall, but the word of our God stands forever."
- Heyr, einhver segir: "Kalla þú!" Og ég svara: "Hvað skal ég kalla?" "Allt hold er gras og allur yndisleikur þess sem blóm vallarins. Grasið visnar, blómin fölna, þegar Drottinn andar á þau. Sannlega, mennirnir eru gras. Grasið visnar, blómin fölna, en orð Guðs vors stendur stöðugt eilíflega."
- Isaiah 40 (Icelandic, English)
- (transitive, governs the dative) to answer somebody, to respond to somebody
- (transitive, governs the dative) to answer with something, to respond with something
- (ditransitive, governs the dative and the dative) to answer somebody with something, to give somebody some response, to answer somebody's question, to respond to somebody's comment
Conjugation edit
svara — active voice (germynd)
infinitive (nafnháttur) |
að svara | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) |
svarað | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
svarandi | ||||
indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) |
ég svara | við svörum | present (nútíð) |
ég svari | við svörum |
þú svarar | þið svarið | þú svarir | þið svarið | ||
hann, hún, það svarar | þeir, þær, þau svara | hann, hún, það svari | þeir, þær, þau svari | ||
past (þátíð) |
ég svaraði | við svöruðum | past (þátíð) |
ég svaraði | við svöruðum |
þú svaraðir | þið svöruðuð | þú svaraðir | þið svöruðuð | ||
hann, hún, það svaraði | þeir, þær, þau svöruðu | hann, hún, það svaraði | þeir, þær, þau svöruðu | ||
imperative (boðháttur) |
svara (þú) | svarið (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
svaraðu | svariði * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
infinitive (nafnháttur) |
að svarast | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) |
svarast | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
svarandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) |
ég svarast | við svörumst | present (nútíð) |
ég svarist | við svörumst |
þú svarast | þið svarist | þú svarist | þið svarist | ||
hann, hún, það svarast | þeir, þær, þau svarast | hann, hún, það svarist | þeir, þær, þau svarist | ||
past (þátíð) |
ég svaraðist | við svöruðumst | past (þátíð) |
ég svaraðist | við svöruðumst |
þú svaraðist | þið svöruðust | þú svaraðist | þið svöruðust | ||
hann, hún, það svaraðist | þeir, þær, þau svöruðust | hann, hún, það svaraðist | þeir, þær, þau svöruðust | ||
imperative (boðháttur) |
svarast (þú) | svarist (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
svarastu | svaristi * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
svaraður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
nominative (nefnifall) |
svaraður | svöruð | svarað | svaraðir | svaraðar | svöruð | |
accusative (þolfall) |
svaraðan | svaraða | svarað | svaraða | svaraðar | svöruð | |
dative (þágufall) |
svöruðum | svaraðri | svöruðu | svöruðum | svöruðum | svöruðum | |
genitive (eignarfall) |
svaraðs | svaraðrar | svaraðs | svaraðra | svaraðra | svaraðra | |
weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
nominative (nefnifall) |
svaraði | svaraða | svaraða | svöruðu | svöruðu | svöruðu | |
accusative (þolfall) |
svaraða | svöruðu | svaraða | svöruðu | svöruðu | svöruðu | |
dative (þágufall) |
svaraða | svöruðu | svaraða | svöruðu | svöruðu | svöruðu | |
genitive (eignarfall) |
svaraða | svöruðu | svaraða | svöruðu | svöruðu | svöruðu |
Synonyms edit
Derived terms edit
Derived terms
- svara fyrir sig (defend oneself)
- svara fyrir eitthvað (to be responsible for something)
- svara í sömu mynt
- svara til einhvers (to correspond to something)
- svara um hæl
Noun edit
svara
Latvian edit
Noun edit
svara m
Norwegian Bokmål edit
Alternative forms edit
Noun edit
svara n
Norwegian Nynorsk edit
Etymology 1 edit
Pronunciation edit
Noun edit
svara n
Etymology 2 edit
Alternative forms edit
Pronunciation edit
Verb edit
svara (present tense svarar or svarer, past tense svara or svarte, past participle svara or svart, present participle svarande, imperative svar)
- to answer
References edit
- “svara” in The Nynorsk Dictionary.
Swedish edit
Etymology edit
From Old Norse svara (“to answer”), from Proto-Germanic *swarōną, cognate to English answer. Compare svar (“a response”).
Pronunciation edit
Verb edit
svara (present svarar, preterite svarade, supine svarat, imperative svara)
Usage notes edit
- The past participle form is very rare.
- The difference to the word besvara lies in that svara concerns answers or responses to people, while besvara (or in some cases svara + certain particles) concerns answers or responses to questions, telephone calls and so on:
- Att besvara en fråga. (= Att svara på en fråga.)
- To answer a question.
- Svara inte i telefonen när det åskar!
- Don't answer the phone during a thunderstorm!
- Svara honom inte!
- Don't answer him!
- Att besvara en fråga. (= Att svara på en fråga.)
Conjugation edit
Conjugation of svara (weak)
Active | Passive | |||
---|---|---|---|---|
Infinitive | svara | svaras | ||
Supine | svarat | svarats | ||
Imperative | svara | — | ||
Imper. plural1 | svaren | — | ||
Present | Past | Present | Past | |
Indicative | svarar | svarade | svaras | svarades |
Ind. plural1 | svara | svarade | svaras | svarades |
Subjunctive2 | svare | svarade | svares | svarades |
Participles | ||||
Present participle | svarande | |||
Past participle | svarad | |||
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs. |
Related terms edit
Further reading edit
- svara in Svensk ordbok.