toestemmen

Dutch

Etymology

Compound of toe (“to(wards)”) +‎ stemmen (“to speak”), perfectly parallel to the cognate German equivalent zustimmen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈtuˌstɛ.mə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: toe‧stem‧men

Verb

toestemmen

1. (intransitive) To consent, agree
2. (unusual, transitive) To award
3. (unusual, transitive) To allow
4. (obsolete, transitive) To admit, acknowledge

Inflection

Conjugation of toestemmen (weak, separable)
infinitive	toestemmen
past singular	stemde toe
past participle	toegestemd
infinitive	toestemmen
gerund	toestemmen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	stem toe	stemde toe	toestem	toestemde
2nd person sing. (jij)	stemt toe	stemde toe	toestemt	toestemde
2nd person sing. (u)	stemt toe	stemde toe	toestemt	toestemde
2nd person sing. (gij)	stemt toe	stemde toe	toestemt	toestemde
3rd person singular	stemt toe	stemde toe	toestemt	toestemde
plural	stemmen toe	stemden toe	toestemmen	toestemden
subjunctive sing.1	stemme toe	stemde toe	toestemme	toestemde
subjunctive plur.1	stemmen toe	stemden toe	toestemmen	toestemden
imperative sing.	stem toe
imperative plur.1	stemt toe
participles	toestemmend	toegestemd
1) Archaic.

Synonyms

• (consent): instemmen
• (award): toekennen
• (allow): toelaten
• (admit): erkennen

Derived terms

• toestem
• toestemmend (adjective)
• toestemmer m
• toestemmig
• toestemming

Related terms

• afstemmen
• tegenstemmen
• toezien

Descendants

• Negerhollands: stem toe

Anagrams

• stemmen toe