uitzitten

Dutch

Etymology

Compound of uit +‎ zitten.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈœy̯tˌsɪ.tə(n)/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: uit‧zit‧ten

Verb

uitzitten

1. (transitive) to remain for the duration of; to sit for the duration of, to remain seated for the duration of
2. (transitive) to serve time (of a prison sentence) until completion

Usage notes

In the sense “to serve time until completion”, the term means that one has not received a pardon or has escaped and remains at large.

Inflection

Inflection of uitzitten (strong class 5, separable)
infinitive	uitzitten
past singular	zat uit
past participle	uitgezeten
infinitive	uitzitten
gerund	uitzitten n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	zit uit	zat uit	uitzit	uitzat
2nd person sing. (jij)	zit uit	zat uit	uitzit	uitzat
2nd person sing. (u)	zit uit	zat uit	uitzit	uitzat
2nd person sing. (gij)	zit uit	zat uit	uitzit	uitzat
3rd person singular	zit uit	zat uit	uitzit	uitzat
plural	zitten uit	zaten uit	uitzitten	uitzaten
subjunctive sing.1	zitte uit	zate uit	uitzitte	uitzate
subjunctive plur.1	zitten uit	zaten uit	uitzitten	uitzaten
imperative sing.	zit uit
imperative plur.1	zit uit
participles	uitzittend	uitgezeten
1) Archaic.