verslapen

Dutch

Etymology

From ver- +‎ slapen.

Pronunciation

• Rhymes: -aːpən
• IPA^(key): /ˌvərˈslaː.pə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: ver‧sla‧pen

Verb

verslapen

1. (reflexive) to oversleep

Inflection

Conjugation of verslapen (strong class 7, prefixed)
infinitive	verslapen
past singular	versliep
past participle	verslapen
infinitive	verslapen
gerund	verslapen n
	present tense	past tense
1st person singular	verslaap	versliep
2nd person sing. (jij)	verslaapt, verslaap2	versliep
2nd person sing. (u)	verslaapt	versliep
2nd person sing. (gij)	verslaapt	versliept
3rd person singular	verslaapt	versliep
plural	verslapen	versliepen
subjunctive sing.1	verslape	versliepe
subjunctive plur.1	verslapen	versliepen
imperative sing.	verslaap
imperative plur.1	verslaapt
participles	verslapend	verslapen
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Participle

verslapen

1. past participle of verslapen

Inflection

Declension of verslapen
uninflected	verslapen
inflected	verslapen
		positive
predicative/adverbial		verslapen
indefinite	m./f. sing.	verslapen
	n. sing.	verslapen
	plural	verslapen
definite		verslapen
partitive		verslapens