zoeken

Dutch

Etymology

From Middle Dutch soeken, from Old Dutch suoken, from Proto-West Germanic *sōkijan, from Proto-Germanic *sōkijaną, from Proto-Indo-European *séh₂gyeti.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈzu.kə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: zoe‧ken
• Rhymes: -ukən
• Homophone: Zoeke

Verb

zoeken

1. (intransitive) to search [with naar ‘for’]
2. (transitive) to look for, to seek

Conjugation

Conjugation of zoeken (weak with past in -cht)
infinitive	zoeken
past singular	zocht
past participle	gezocht
infinitive	zoeken
gerund	zoeken n
	present tense	past tense
1st person singular	zoek	zocht
2nd person sing. (jij)	zoekt, zoek2	zocht
2nd person sing. (u)	zoekt	zocht
2nd person sing. (gij)	zoekt	zocht
3rd person singular	zoekt	zocht
plural	zoeken	zochten
subjunctive sing.1	zoeke	zochte
subjunctive plur.1	zoeken	zochten
imperative sing.	zoek
imperative plur.1	zoekt
participles	zoekend	gezocht
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• afzoeken
• bezoeken
• doorzoeken
• onderzoeken
• uitzoeken
• vergezocht
• verzoeken
• zoekbalk
• zoeker
• zoeklicht
• zoekmachine
• zoekrobot
• zoektocht
• zoekvak

 

Descendants

• Afrikaans: soek
• Berbice Creole Dutch: suku
• Javindo: soeken
• Negerhollands: soek, suk
• Skepi Creole Dutch: sook
• → Aukan: suku
• → Kwinti: suku
• → Saramaccan: súku
• → Sranan Tongo: suku