อนาถา

Thai

Etymology

From อ (ɔɔ, “lacking; without”) +‎ นาถา (“protector; master; lord; husband; etc”).

Pronunciation

Orthographic		อนาถา ɒ n ā tʰ ā
Phonemic		อะ-นา-ถา ɒ a – n ā – tʰ ā
Romanization	Paiboon	à-naa-tǎa
	Royal Institute	a-na-tha
(standard) IPA(key)		/ʔa˨˩.naː˧.tʰaː˩˩˦/(R)

Adjective

อนาถา • (à-naa-tǎa) (abstract noun ความอนาถา)

1. (elegant) having no one to depend on, supportless, aidless, helpless; parentless, orphan; destitute, indigent, poverty-stricken, impoverished, needy.

Noun

อนาถา • (à-naa-tǎa)

1. (procedural law) (คน~) pauper.
2. (procedural law) (คดี~) pauper's lawsuit; pauper-instituted case; legal case or proceedings carried out in forma pauperis.

Adverb

อนาถา • (à-naa-tǎa) (abstract noun ความอนาถา)

1. (procedural law) in forma pauperis.

See also

• อนาถ (à-nàat)