Thai

edit

Etymology

edit

Believed to be a shortened form of พณหัวเจ้าท่าน (pá-ná-hǔua-jâao-tân),[1][2] which is perhaps a corruption of พระหัวเจ้าท่าน (prá-ná-hǔua-jâao-tân), literally "the divine being [who resides] at [our] head[s], he the lord".

Pronunciation

edit
Orthographicฯพณฯ
ǂ b ɳ ǂ
Phonemic
พะ-นะ-ทั่น
b a – n a – d ạ ˋ n
RomanizationPaiboonpá-ná-tân
Royal Institutepha-na-than
(standard) IPA(key)/pʰa˦˥.na˦˥.tʰan˥˩/(R)

Noun

edit

ฯพณฯ (pá-ná-tân)

  1. (now proscribed) used as a title for or term of address to a dignitary: Excellency, Grace, Honour, etc.

Usage notes

edit
  • In former times, the term was used for high-ranking noblemen. The modern government of Thailand has, at least four times, ordered banning the use of this term: first in 1944, second in 1945, third in 1976, and fourth in 2005; but the term is still in use.[1][2] The reasoning of the government is that honouring a person as "lord" or "divine being [who resides] at [our] head[s]" is incompatible with the democratic principles of equality.[3]
edit

References

edit
  1. 1.0 1.1 สำนักงานราชบัณฑิตยสภา (2011 January 30) “ฯพณฯ (๓๐ มกราคม ๒๕๕๔)”, in คลังความรู้ (in Thai), Bangkok: สำนักงานราชบัณฑิตยสภา, retrieved 2020-08-10
  2. 2.0 2.1 ส.พลายน้อย (2020 August 10) “"ฯพณฯ" ที่อ่านว่า "พณะท่าน" มาจากคำว่าอะไร-ย่ออย่างไร? ทำไมมี "ฯ" ด้านหน้า-หลัง”, in ศิลปวัฒนธรรม[1] (in Thai), Bangkok: มติชน, retrieved 2020-08-10
  3. ^ เอกสิทธ์ (2010 March 4) “ห้ามเขียน ห้ามพูด "ฯพณฯ" อีกต่อไปครับพ่อแม่พี่น้อง”, in OK Nation[2] (in Thai), Bangkok: เอกสิทธ์, archived from the original on 19 January 2020