Dutch

edit

Etymology

edit

From be- +‎ rennen.

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /bəˈrɛ.nə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: be‧ren‧nen
  • Rhymes: -ɛnən

Verb

edit

berennen

  1. (transitive) to surround and lay siege to; to cordon and besiege
  2. (transitive, uncommon) to run on

Inflection

edit
Conjugation of berennen (weak, prefixed)
infinitive berennen
past singular berende
past participle berend
infinitive berennen
gerund berennen n
present tense past tense
1st person singular beren berende
2nd person sing. (jij) berent berende
2nd person sing. (u) berent berende
2nd person sing. (gij) berent berende
3rd person singular berent berende
plural berennen berenden
subjunctive sing.1 berenne berende
subjunctive plur.1 berennen berenden
imperative sing. beren
imperative plur.1 berent
participles berennend berend
1) Archaic.