See also: Imam, imám, and imâm

English

edit
 
English Wikipedia has an article on:
Wikipedia

Alternative forms

edit

Etymology

edit

Borrowed from Arabic إِمَام (ʔimām, leader).

Pronunciation

edit

Noun

edit

imam (plural imams)

  1. (Islam) One who leads the salat prayers in a mosque.
    • 1901, John Payne, Alaeddin and the Enchanted Lamp:
      Now it chanced that in one of the mosques was an Imam. (footnote: The person specially appointed to lead the prayers of the congregation and paid out of the endowed revenues of the mosque to which he is attached)
    • 2001 May 10, London Review of Books:
      But then there's a Christian cleric and an imam on each of the country's three regional censorship boards, in Kaduna, Lagos and Onitsha, although more than one producer told me that the brown envelope worked the same magic here as in any other Nigerian Government department.
    • 2004 October 7, London Review of Books, page 3:
      In the 1980s, roughly six hundred young Algerian men, many of them protégés of Muslim Brothers from Egypt and Wahhabi imams from Saudi Arabia, went to Afghanistan to join the anti-Soviet jihad.
    • 2021 January 13, Bethan McKernan, “Turkey drought: Istanbul could run out of water in 45 days”, in The Guardian[1]:
      The critically low level of rainfall in the second half of 2020 – approaching 50% year on year for November – led the religious affairs directorate to instruct imams and their congregations to pray for rain last month.
  2. (usually capitalized) A Shi'ite Muslim leader descended from the prophet Muhammad and functioning as his spiritual successor.
    Hypernym: cleric
    1. (Twelver Shi'ism) One of the Twelve imams, descendants of Muhammad from the seventh to ninth centuries CE who lived exemplary lives.

Derived terms

edit

Translations

edit

Anagrams

edit

Albanian

edit

Etymology

edit

From Ottoman Turkish امام (imam), from Arabic إِمَام (ʔimām).

Pronunciation

edit

Noun

edit

imam m (plural imamë, definite imami, definite plural imamët)

  1. (Islam) imam

Declension

edit

Azerbaijani

edit
Other scripts
Cyrillic имам
Abjad classical sp امام
new sp ایمام

Etymology

edit

Borrowed from Arabic إِمَام (ʔimām).

Pronunciation

edit

Noun

edit

imam (definite accusative imamı, plural imamlar)

  1. (Islam) imam

Declension

edit
    Declension of imam
singular plural
nominative imam
imamlar
definite accusative imamı
imamları
dative imama
imamlara
locative imamda
imamlarda
ablative imamdan
imamlardan
definite genitive imamın
imamların
    Possessive forms of imam
nominative
singular plural
mənim (my) imamım imamlarım
sənin (your) imamın imamların
onun (his/her/its) imamı imamları
bizim (our) imamımız imamlarımız
sizin (your) imamınız imamlarınız
onların (their) imamı or imamları imamları
accusative
singular plural
mənim (my) imamımı imamlarımı
sənin (your) imamını imamlarını
onun (his/her/its) imamını imamlarını
bizim (our) imamımızı imamlarımızı
sizin (your) imamınızı imamlarınızı
onların (their) imamını or imamlarını imamlarını
dative
singular plural
mənim (my) imamıma imamlarıma
sənin (your) imamına imamlarına
onun (his/her/its) imamına imamlarına
bizim (our) imamımıza imamlarımıza
sizin (your) imamınıza imamlarınıza
onların (their) imamına or imamlarına imamlarına
locative
singular plural
mənim (my) imamımda imamlarımda
sənin (your) imamında imamlarında
onun (his/her/its) imamında imamlarında
bizim (our) imamımızda imamlarımızda
sizin (your) imamınızda imamlarınızda
onların (their) imamında or imamlarında imamlarında
ablative
singular plural
mənim (my) imamımdan imamlarımdan
sənin (your) imamından imamlarından
onun (his/her/its) imamından imamlarından
bizim (our) imamımızdan imamlarımızdan
sizin (your) imamınızdan imamlarınızdan
onların (their) imamından or imamlarından imamlarından
genitive
singular plural
mənim (my) imamımın imamlarımın
sənin (your) imamının imamlarının
onun (his/her/its) imamının imamlarının
bizim (our) imamımızın imamlarımızın
sizin (your) imamınızın imamlarınızın
onların (their) imamının or imamlarının imamlarının

Catalan

edit

Etymology

edit

From Arabic إِمَام (ʔimām).

Pronunciation

edit

Noun

edit

imam m (plural imams)

  1. (Islam) imam

Further reading

edit

Danish

edit

Etymology

edit

From Arabic إِمَام (ʔimām, leader).

Noun

edit

imam c (singular definite imamen, plural indefinite imamer)

  1. (Islam) imam

Declension

edit

References

edit

Dutch

edit

Etymology

edit

From Arabic إِمَام (ʔimām, leader).

Pronunciation

edit

Noun

edit

imam m (plural imams, diminutive imampje n)

  1. (Islam) imam

French

edit

Alternative forms

edit

Etymology

edit

Borrowed from Arabic إِمَام (ʔimām).

Pronunciation

edit

Noun

edit

imam m or f by sense (plural imams)

  1. imam

Further reading

edit

Indonesian

edit
 
Indonesian Wikipedia has an article on:
Wikipedia id

Etymology

edit

From Malay imam, from Arabic إمام (ʔimām, leader, imam).

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /i.mam/
  • Hyphenation: i‧mam

Noun

edit

imam

  1. (Islam) imam
  2. (Catholicism) priest
  3. (rare) leader
    Synonym: pemimpin

Derived terms

edit

Further reading

edit

Italian

edit

Etymology

edit

From Arabic إِمَام (ʔimām, leader).

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /iˈmam/
  • Rhymes: -am
  • Hyphenation: i‧màm

Noun

edit

imam m (invariable)

  1. (Islam) imam
    Synonyms: iman, imano

Anagrams

edit

Latin

edit

Adjective

edit

īmam

  1. accusative feminine singular of īmus

Polish

edit
 
Polish Wikipedia has an article on:
Wikipedia pl

Pronunciation

edit

Etymology 1

edit

From Arabic إِمَام (ʔimām, leader).

Noun

edit

imam m pers

  1. (Islam) imam (a Shi'ite Muslim leader)
Declension
edit
edit
See also
edit

Etymology 2

edit

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb

edit

imam

  1. first-person singular present of imać

Further reading

edit
  • imam in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • imam in Polish dictionaries at PWN

Romanian

edit

Etymology

edit

Borrowed from Ottoman Turkish امام (imam), from Arabic إِمَام (ʔimām, leader).

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /i.ˈmam/
  • Rhymes: -am
  • Hyphenation: i‧mam

Noun

edit

imam m (plural imami)

  1. (Islam) imam

Declension

edit

Serbo-Croatian

edit

Etymology 1

edit

Borrowed from Ottoman Turkish امام (imam), from Arabic إِمَام (ʔimām).

Noun

edit

ìmām m (Cyrillic spelling ѝма̄м)

  1. (Islam) imam
Declension
edit

Etymology 2

edit

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb

edit

imam (Cyrillic spelling имам)

  1. first-person singular present of imati (I have)

Slovene

edit

Verb

edit

imam

  1. first-person singular present of imeti

Spanish

edit

Etymology

edit

From Arabic إِمَام (ʔimām, leader).

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /iˈmam/ [iˈmãm]
    • Rhymes: -am
    • Syllabification: i‧mam
  • IPA(key): /iˈman/ [iˈmãn]

Noun

edit

imam m (plural imames)

  1. (Islam) imam

Further reading

edit

Swahili

edit

Pronunciation

edit

Noun

edit

imam (n class, plural imam)

  1. Alternative form of imamu

Swedish

edit

Etymology

edit

From Arabic إِمَام (ʔimām, leader).

Noun

edit

imam c

  1. (Islam) imam

Declension

edit
Declension of imam 
Singular Plural
Indefinite Definite Indefinite Definite
Nominative imam imamen imamer imamerna
Genitive imams imamens imamers imamernas

References

edit

Anagrams

edit

Tagalog

edit

Alternative forms

edit

Etymology

edit

Borrowed from Arabic إِمَام (ʔimām, leader), possibly through English or Philippine languages spoken mostly by Muslims.

Pronunciation

edit

Noun

edit

imám or imam (Baybayin spelling ᜁᜋᜋ᜔) (Islam, theology)

  1. imam

See also

edit

References

edit
  • imam”, in Pambansang Diksiyonaryo | Diksiyonaryo.ph, Manila, 2018

Anagrams

edit

Turkish

edit

Etymology

edit

From Ottoman Turkish امام (imam), from Arabic إِمَام (ʔimām).

Noun

edit

imam (definite accusative imamı, plural imamlar)

  1. (Islam) imam

Declension

edit
Inflection
Nominative imam
Definite accusative imamı
Singular Plural
Nominative imam imamlar
Definite accusative imamı imamları
Dative imama imamlara
Locative imamda imamlarda
Ablative imamdan imamlardan
Genitive imamın imamların
Possessive forms
Nominative
Singular Plural
1st singular imamım imamlarım
2nd singular imamın imamların
3rd singular imamı imamları
1st plural imamımız imamlarımız
2nd plural imamınız imamlarınız
3rd plural imamları imamları
Definite accusative
Singular Plural
1st singular imamımı imamlarımı
2nd singular imamını imamlarını
3rd singular imamını imamlarını
1st plural imamımızı imamlarımızı
2nd plural imamınızı imamlarınızı
3rd plural imamlarını imamlarını
Dative
Singular Plural
1st singular imamıma imamlarıma
2nd singular imamına imamlarına
3rd singular imamına imamlarına
1st plural imamımıza imamlarımıza
2nd plural imamınıza imamlarınıza
3rd plural imamlarına imamlarına
Locative
Singular Plural
1st singular imamımda imamlarımda
2nd singular imamında imamlarında
3rd singular imamında imamlarında
1st plural imamımızda imamlarımızda
2nd plural imamınızda imamlarınızda
3rd plural imamlarında imamlarında
Ablative
Singular Plural
1st singular imamımdan imamlarımdan
2nd singular imamından imamlarından
3rd singular imamından imamlarından
1st plural imamımızdan imamlarımızdan
2nd plural imamınızdan imamlarınızdan
3rd plural imamlarından imamlarından
Genitive
Singular Plural
1st singular imamımın imamlarımın
2nd singular imamının imamlarının
3rd singular imamının imamlarının
1st plural imamımızın imamlarımızın
2nd plural imamınızın imamlarınızın
3rd plural imamlarının imamlarının
Predicative forms
Singular Plural
1st singular imamım imamlarım
2nd singular imamsın imamlarsın
3rd singular imam
imamdır
imamlar
imamlardır
1st plural imamız imamlarız
2nd plural imamsınız imamlarsınız
3rd plural imamlar imamlardır

Zazaki

edit

Etymology

edit

From Arabic إِمَام (ʔimām).

Pronunciation

edit
  • IPA(key): [iˈmɑm]
  • Hyphenation: i‧mam

Noun

edit

imam

  1. (Islam) imam
  2. (literary) leader